بررسی ژنوتایپ های ژیاردیا دئودنالیس در مبتلایان به ژیاردیازیس همراه و بدون اسهال مزمن مراجعه کننده به آزمایشگاه های شهرکرد با استفاده از روش واکنش زنجیره ای پلی مراز

سابقه و هدف: با توجه به ریخت شناسی نسبتا یک نواخت کیست وتروفوزوایت ژیاردیا در میزبان، بررسی ویژگی میزبانی، الگوهای انتقال و رفتار بالینی انگل در میزبان نیازمند تعیین هویت ژنتیکی انگل های جدا شده از نمونه های کلینیکی است. هدف از این تحقیق تعیین ژنوتایپ ژیاردیاهای جدا شده از نمونه های مدفوع مبتلایان به ژیاردیازیس با سابقه اسهال مزمن و مبتلایان بدون سابقه اسهال مزمن و بررسی ارتباط ژنوتیپ های انگل با این نشانه بالینی بود. مواد و روش ها: ۳۱ نمونه مدفوع پس از تغلیظ و جداسازی کیست های ژیاردیا به منظور تعیین ژنوتایپ انگل توسط ژن تریوز فسفات ایزومرازو با استفاده از روش واکنش زنجیره ای پلی مراز تکثیر شد. اطلاعات دموگرافی مبتلایان در پرسشنامه ای ثبت و پردازش و تجزیه و تحلیل نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS۱۶ و آزمون آماری دقیق فیشر انجام پذیرفت. یافته ها: آزمایش PCR نشان داد که در مبتلایان فراوانی ژنوتایپ B ژیاردیا دئودنالیس در مقایسه با ژنوتایپ A آن بیشتر است (۶/۵۱ درصد در مقابل ۵/۳۵ درصد). با این حال، فراوانی ژنوتایپ A انگل در بین مبتلایان به اسهال در مقایسه با مبتلایان بدون علامت به طور آشکاری بیشتر بود. (۵/۶۲ درصد در مقابل ۷۵/۱۸ درصد). آزمون دقیق فیشر نشان داد که در مبتلایان به ژیاردیازیس بین اسهال و ژنوتایپ A انگل و عفونت های بدون علامت و ژنوتیپ B آن همبستگی آماری آشکاری وجود دارد (۰۵/۰p<). استنتاج: با توجه به نتایج حاصل از تحقیق حاضر اگر چه غالبا ژنوتایپ A ژیاردیا دئودنالیس با نشانه های بالینی از فبیل اسهال همراه است، اما به طور کلی به نظر می رسد در مبتلایان به ژیاردیازیس ژنوتایپ B انگل در مقایسه با ژنوتایپA از فراوانی بیشتری برخوردار باشد.