بررسی شیوع و علل صدمات ورزشی در باشگاه های استان مازندران در سال ۱۳۹۱-۱۳۹۰

سابقه و هدف: آسیب های ورزشی یکی از دغدغه های مدیران سلامت و متخصصین طب ورزشی نیز می باشد. با توجه به نقش ورزش و آسیب های حاد یا مزمن آن در زندگی اجتماعی و حتی حرفه ای افراد، در این مطالعه صدمات ورزشی رخ داده در استان مازندران بررسی شد. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی- مقطعی است. داده های آن از خلاصه پرونده های بیمارستانی و سرپایی ارسال شده به هیات پزشکی ورزشی استان در طی یک سال استخراج و در چک لیست ثبت شد. ماهیت صدمه با کتاب طبقه بندی بین المللی بیماری ها گزارش شد. انواع ورزش ها به جمعی، دو نفره، و انفرادی تقسیم شد. یافته ها: در طی یک سال تعداد ۲۸۸ پرونده که ۱۸۸ نفر (۳/۶۵ درصد) سرپایی و ۱۰۰ نفر (۷/۴۳ درصد) بستری به هیات پزشکی که میانگین سنی ۸±۲۱ سال بودند. از نظر ماهیت صدمه شکستگی ۱۴۰ مورد (۶/۴۸ درصد) بیش ترین میزان و از نظر موضع صدمه دیده اندام تحتانی ۹۸ مورد (۳۴ درصد)، فوقانی ۹۱ (۶/۳۱ درصد)، چند موضع با هم ۵۱ مورد (۵/۱۷ درصد)، سر و گردن مورد ۳۸ (۲/۱۳ درصد) و ۱۰ مورد (۵/۳ درصد) نیز ستون فقرات بود. بیش ترین علت صدمات ۱۹۱ نفر (۳/۶۶ درصد) در اثر سایر عوامل مانند اسپاسم، عدم گرم کردن، خستگی، تغذیه نامناسب، فرود اشتباه،کفپوش و وسیله غیر استاندارد بود. استنتاج: نتایج نشان داد از نظر ماهیت صدمه شکستگی که جزء حالات شدید صدمات می باشد و از نظر مدیریت درمان هزینه های زیادی را هم در بردارد بیش ترین میزان را به خود اختصاص داده که برای ایجاد خدمات پیشگیری یک سیستم منظم، گسترده، دقیق از نظر ثبت و گزارش دهی حالات و عوامل مستعد کننده ضروری می نماید.