بررسی بیوشیمیایی و هیستولوژیک اثر حفاظتی ژل رویال بر استرس اکسیداتیو ناشی از بلئومایسین در پانکراس موش های صحرایی نر

سابقه و هدف: بلئومایسین (BL) یک آنتی بیوتیک کموتراپیک است که به طور معمول برای درمان سرطان های انسانی مورد استفاده قرار می گیرد. ژل رویال (RJ) از ۶۶ درصد آب، ۱۵ درصد شکر، ۵ درصد چربی، ۱۳ درصد پروتئین، اسیدهای آمینه ضروری و ویتامین های مختلف تشکیل شده است. از جمله اسیدهای چرب غیر اشباع موجود در آن می توان به ۱۰ هیدروکسی ۲ دکونئیک اسید (۱۰-HDA) اشاره نمود که در طبیعت، تنها در ژل رویال دیده می شود و خواص اعجاب انگیزی را در بر دارد. هدف از پژوهش حاضر، ارزیابی اثر حافظتی ژل رویال براسترس اکسیداتیو و آسیب های بافتی ناشی از بلئومایسین در پانکراس موش های صحرای نر بالغ است. مواد و روش ها: چهل سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار (gr۲۰ ±۲۰۰) به طور تصادفی به ۴ گروه (۱۰n: ) شامل۱- شاهد سالم،۲ - شاهد مثبت، ۳- شاهد مسموم، ۴- تیمار با ژل رویال، توزیع گردیدند. بلئومایسین (mg/kg۱۰) ۲ بار در هفته به مدت ۴۸ روز به صورت داخل صفاقی به گروه ۳ و ۴ تزریق شد. هم زمان به گروه ۱ نرمال سالین (mg/kg۱۰) تزریق و به گروه ۲و ۴ ژل رویال (mg/kg۱۰۰) روزانه به مدت ۴۸ روز گاواژ گردید. در پایان، عملکرد آنتی اکسیدان ها در هموژنات بافت پانکراس موش ها مورد سنجش قرار گرفت و آسیب شناسی بافتی نیز جهت ارزیابی درجات مختلف آسیب پانکراس انجام شد. یافته ها: در موش های دریافت کننده بلئومایسین و ژل رویال، ژل رویال به طور معنی داری میزان پراکسیداسیون لیپیدی را کاهش و سطوح آنتی اکسیدان ها را افزایش بخشید. در آسیب شناسی بافتی، ژل رویال، آسیب پانکراس ناشی از بلئومایسین را بهبود بخشید. استنتاج: نتایج به دست آمده حاکی از این امر است که احتمالا ژل رویال با خواص آنتی اکسیدانی خود، پانکراس موش های صحرایی را در برابر اثرات توکسیک بلئومایسین محافظت می کند.