درک بیماران از توانبخشی قلبی بعد از عمل جراحی پیوند عروق کرونر قلب: یک تحقیق کیفی

سابقه و هدف: توانبخشی قلبی یک راهکار موثر جهت کاهش عوارض ناشی از عمل جراحی پیوند عروق کرونر قلب می باشد. هدف از تحقیق حاضر، آگاهی از درک عمیق بیماران بعد از عمل جراحی پیوند عروق کرونر قلب از برنامه توانبخشی قلبی جهت شناخت دقیق تر این برنامه ها، تقویت موارد مثبت و حذف، یا کاهش موارد منفی، به منظور اثربخشی هر چه بیشتر این برنامه بود. مواد و روش ها: این مطالعه، یک تحقیق آنالیز محتوای کیفی قراردادی بود. نمونه های تحقیق، ۱۹ بیماری بودند که بعد از عمل جراحی باز عروق کرونر قلب، در برنامه های مرکز توانبخشی قلبی استان گیلان شرکت نموده بودند. روش انتخاب نمونه ها، نمونه گیری مبتنی بر هدف و روش جمع آوری اطلاعات، مصاحبه های نیمه ساختارمند بود. فرایند تحلیل داده ها با توجه به مراحل پیشنهادی Graneheim و Lundman انجام شد. صحت علمی و استحکام داده ها، بررسی شد و موازین اخلاقی تحقیق، رعایت گردید. یافته ها: نتایج آنالیز داده ها، به صورت چهار طبقه اصلی و یازده زیر طبقه، تعیین و بر اساس ماهیت، به صورت مفهومی و انتزاعی نام گذاری گردید. طبقات شامل «تنش تشخیص بیماری» با زیر طبقات ترس از عمل جراحی و مرگ، تشویش ناتوانی بعد از عمل و هزینه بالای درمان؛ «در جستجوی تطابق» با زیر طبقات حمایت خانواده، تمایل به توانمندی و باورهای مذهبی- اعتقادی؛ «باز تنظیم زندگی» با زیر طبقات ارتقای شایستگی فیزیکی، امید به زندگی و بازگشت به اجتماع و «عوامل موثر بر شرکت در توانبخشی قلبی» با زیر طبقات موانع شرکت در توانبخشی قلبی و تسهیل گرهای شرکت در توانبخشی قلبی بود. استنتاج: بر اساس درک بیماران که بیانگر ارتقای شایستگی فیزیکی، امید به زندگی و بازگشت به اجتماع بود، اهمیت این برنامه و فراهم آوردن شرایط مطلوب جهت تسهیل شرکت بیماران، محرز می گردد.