بررسی نقش ابتلا به تالاسمی در اختلال آستانه کانتراست بینایی

سابقه و هدف: آستانه کانتراست می تواند شاخص مهمی در عملکرد مناسب سیستم بینایی افراد مبتلا تالاسمی باشد. دراین مطالعه آستانه کانتر است بیماران تالاسمی ماژور و مینور با افراد سالم مقایسه شدند. مواد و روش ها: در این مطالعه کوهورت تاریخی آستانه کانتراست ۳۰ بیمار تالاسمی که دسفرال مصرف می کردند، ۳۰ بیمار تالاسمی مینور و۳۰ نفر از افراد سالم مورد بررسی قرار گرفت. نمونه گیری به صورت در دسترس و قضاوتی انجام شد. پس از آزمون های اولیه و متداول چشمی، آستانه کانتراست با تست Freiburg در فرکانس های ۱، ۵ و cpd ۱۵ اندازه گیری شد. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات نیز آزمون های آماری T-test، رگرسیون خطی و همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته ها: آستانه کانتراست برای سه فرکانس اندازه گیری شده در بیماران تالاسمی ماژور بیش تر بود (۰۰۱/۰< p) و بین افراد مینور و افراد سالم از لحاظ آماری اختلاف معنی داری دیده نشد. در بیماران تالاسمی ماژور بین مدت تزریق خون و میزان فریتین خون و دوز دسفرال با آستانه کانتراست ارتباطی دیده نشد. استنتاج: اختلال در عملکرد بینایی در بیماران تالاسمی منجر به افت حساسیت کانتراست، قبل از تغییر در حدت بینایی و ساختار چشم می شود و می توان از بررسی منظم حساسیت کانتراست جهت تشخیص به موقع مشکلات چشمی در بیماران تالاسمی استفاده کرد.