مطالعه بقاء بیماران مبتلا به سرطان معده طی سال های ۱۳۸۶ تا ۱۳۹۱ در استان مازندران

سابقه و هدف: سرطان معده یکی از شایع ترین سرطان ها در دنیا است و استان مازندران به عنوان یکی از مناطق با بروز بالای سرطان معده در ایران شناخته شده است. مطالعه حاضر به بررسی میزان بقاء و عوامل موثر بر بقای بیماران مبتلا به سرطان معده که در کلینیک طوبی شهرستان ساری تحت مداوا قرار گرفته اند پرداخته است. مواد و روش ها: اطلاعات این مطالعه گذشته نگر از طریق مرکز ثبت سرطان کلینیک طوبی شهرستان ساری که زیر نظر دانشگاه علوم پزشکی مازندران قرار دارد، جمع آوری شد. در این تحقیق، اطلاعات ۴۳۰ بیمار مبتلا به سرطان معده به همراه مشخصه های فردی به مطالعه وارد شدند و برای یک دوره ۵ ساله از آبان ماه ۱۳۸۶ لغایت آذرماه ۱۳۹۱ مورد پیگیری قرار گرفتند. میزان بقای روی هم رفته با استفاده از روش ناپارامتری کاپلان مایر تعیین شد و از تحلیل یک متغیره آزمون لگ رنک برای تعیین عوامل موثر بر بقای بیماران استفاده گردید. یافته ها: ۸/۶۸ درصد از بیماران مرد و بقیه (۲/۳۱ درصد) زن بودند و میانگین سن در بیماران مرد ۹۸/۶۵ سال و در زنان ۱۲/۶۱ سال بود. میانگین و میانه بقای این بیماران به ترتیب ۸۲/۲۷ ماه و ۱۹ ماه به دست آمد و میزان بقای یک، دو، سه، چهار و پنج ساله این بیماران به ترتیب ۶۴/۰، ۴۴/۰، ۳۴/۰، ۲۸/۰ و ۱۹/۰ به دست آمد. در تحلیل یک متغیره، سن در زمان تشخیص سرطان (۰۰/۰p=)، درجه تمایز یافتگی تومور (۰۳/۰p=)، متاستاز بیماری (۰۰/۰p=)، مرحله پیشرفت سرطان (۰۰/۰p=)، نوع درمان انجام شده برای بیمار (۰۰/۰p=)، نوع هیستوپاتولوژی (۰۱/۰p=) و محل زندگی (۰۰/۰p=) به عنوان فاکتورهای تشخیصی موثر شناسایی شدند. استنتاج: میزان بقای ۵ ساله بیماران مبتلا به سرطان معده در شهرستان ساری پایین است، که مراجعه دیرهنگام و تاخیر در تشخیص می تواند از دلایل موجود باشد و تلاش برای تشخیص زودتر و به کارگیری روش های غربالگری می تواند بقای این بیماران را بهبود بخشد.