بررسی شیوع اختلال بیش فعالی و نقص توجه در دانش آموزان دبیرستان های شهرستان ساری

سابقه و هدف: اختلال بیش فعالی و نقص توجه (Attention deficit hyperactivity disorder یا ADHD)، الگوی پایدار کاهش توجه و بیش فعالی و رفتارهای تکانشی است که از آن چه به طور معمول در کودکان و نوجوانان با سطح رشد مشابه دیده می شود، شدیدتر است. اطلاعات درستی از میزان این اختلال در دوران نوجوانی در کشورمان در دسترس نمی باشد. با توجه به اهمیت مشکل و تغییر تابلوی بالینی این بیماری در دوران نوجوانی، مشخص شد که علایم این اختلال، به ویژه نقص توجه، در دوران نوجوانی بیشتر دیده می شود. از این رو، پژوهش حاضر با هدف ارزیابی شیوع این اختلال در دانش آموزان دبیرستانی شهرستان ساری اجرا شد. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، جامعه مورد بررسی دانش آموزان ۱۷-۱۴ ساله دبیرستانی مشغول به تحصیل در سال تحصیلی ۹۱-۱۳۹۰ شهر ساری بودند. در این مطالعه، از مقیاس سنجش Connors -فرم والدین- (Connors parent questionnaire) استفاده شد و پس از جمع آوری پرسش نامه ها، داده ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین سنی در دانش آموزان مبتلا به ADHD، ۵/۱ ± ۱/۱۵ سال بود و تفاوت آماری معنی داری بین سن افراد مبتلا به بیش فعالی، با افراد غیر مبتلا، وجود نداشت. میزان شیوع ADHD در این مطالعه، ۲/۱۴ درصد بود. اگر چه شیوع ADHD در پسران بیشتر از دختران بود، اما این تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود. استنتاج: شیوع اختلال بیش فعالی و نقص توجه در نوجوانان شهرستان ساری قابل توجه بود و با توجه به شیوع به نسبت بالای این اختلال، اهمیت سلامت روانی دانش آموزان به عنوان آینده سازان کشور ،ضرورت شناسایی، درمان و پیگیری گروه های در معرض خطر توسط نهاد های مسوول آشکار می گردد.