موانع موجود در شروع به موقع درمان ترومبولیتیک در بیماران مبتلا به سکته مغزی

سابقه و هدف: ظهور داروهای ترومبولیتیک افق های جدیدی را در درمان مبتلایان به سکته مغزی گشوده است. از طرف دیگر، تاخیر زمانی و ممنوعیت های دارویی، موانع جدی در جهت به کارگیری موفق این دارو می باشد. هدف از این مطالعه بررسی موانع موجود در شروع به موقع درمان ترومبولپتیک در بیماران مبتلا به سکته مغزی می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی و مقطعی، بیماران مبتلا به سکته مغزی مراجعه کننده به اورژانس بیمارستان امام حسین(ع) از خرداد سال ۸۹ تا شهریور سال ۹۰ مورد بررسی قرار گرفتند. پرسشنامه ای شامل اطلاعات دموگرافیک، وضعیت اقتصادی، سابقه بیماری و فواصل زمانی تکمیل گردید. در نهایت اطلاعات در نرم افزار SPSS ۱۸ وارد و با استفاده از تست های تی تست وکای اسکور مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت. یافته ها: از ۱۷۱ بیمار وارد شده به مطالعه، در نهایت ۱۵۱ بیمار بررسی شدند. میانگین سنی ۷/۵۹ سال و ۹۷ نفر مرد (۲/۶۴ درصد) بودند. علل عدم تزریق دارو در (۳/۷۰ درصد) ۱۰۴ نفر از دست دادن زمان طلایی، در ۳۱ نفر (۹/۲۰ درصد) وجود منع مصرف دارو، در ۸ نفر (۴/۵ درصد) نداشتن تخت مراقبت ویژه و در ۵ نفر (۴/۳ درصد) عدم استطاعت مالی بود. میانگین های زمانی بین ورود بیمار به اورژانس تا ویزیت پزشک، انجام سی تی اسکن، مشاوره نورولوژی و تصمیم نهایی برای بیمار به ترتیب برابر ۱۱، ۱۱۲، ۲۱۱ و ۳۲۰ دقیقه به دست آمد. استنتاج: مهم ترین مانع در شروع به موقع ترومبولیتیک تراپی گذشتن زمان طلایی است و آموزش همگانی در جهت ارتقاء سطح آگاهی عمومی جامعه می تواند در کاهش این تاخیر زمانی موثر باشد.