بررسی اثر سلول های استرومایی مغز استخوان به همراه نوروتروفین (NGF) و ماتریژل بر ترمیم عصب سیاتیک له شده در موش صحرایی

سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 92

فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JMUMS-23-102_010

تاریخ نمایه سازی: 2 آبان 1402

چکیده مقاله:

سابقه و هدف: در این مطالعه تاثیر درمانی تزریق سلول های استرومایی مغز استخوان (Bone marrow stromal cells= BMSC)، فاکتور رشد عصب (Nerve growth factor=NGF) و ماتریژل بر عصب سیاتیک له شده موش صحرایی توسط بررسی رفتاری، الکتروفیزیولوژ‍ی و هیستولوژی ارزیابی شد. مواد و روش ها: پس از له کردن عصب سیاتیک موش های صحرایی نر بالغ به طور تصادفی در شش گروه ۷ تایی تقسیم شدند. گروه نرمال، رت های سالم بدون ایجاد آسیب، گروه شاهد، رت های باله شدگی عصب سیاتیک بدون مداخله درمانی، گروه ماتریژل، رت های باله شدگی عصب سیاتیک که با تزریق ماتریژل به محل آسیب درمان شدند، گروه NGF، رت های باله شدگی عصب سیاتیک که با تزریق NGF درمان گردیدند. گروه سلول درمانی غیر اتولوگ، رتهای با له شدگی عصب سیاتیک که با تزریق غیر اتولوگ BMSC درمان شدند، گروه سلول درمانی اتولوگ، رتهای با له شدگی عصب سیاتیک که با تزریق اتولوگ BMSC درمان شدند. میزان بهبودی توسط شاخص فعالیت حرکتی عصب سیاتیک (Sciatic functional index=SFI)، الکتروفیزیولوژی و مطالعات بافت شناسی ارزیابی گردید. یافته ها: ن SFI در پایان هفته چهارم در گروه های درمان نسبت به گروه شاهد افزایش نشان داد گرچه این افزایش معنی دار نبود. میانگین SFI در پایان دو هفته پس از ترمیم در هر دو گروه سلول درمانی (اتولوگ و غیر اتولوگ) نسبت به گروه شاهد معنی دار بود (۰۴/۰p<). بررسی میانگین سرعت هدایت عصب (Nerve conductive velocity=NCV)در گروه سالم نسبت به گروه های درمانیاز لحاظ آماری اختلاف معنی داری نداشت. میانگین دامنه پتانسیل فعالیت حرکتی Amplitude muscle action potential= AMP)) در گروه شاهد کاهش شدیدی را نسبت به گروه سالم (۰۶۷/۰p=) نشان داد اما این متغیر در گروه های درمانی نسبت به گروه شاهد افزایش داشت. تعداد رشته های عصبی در گروه های درمانی، در هفته ششم پس از ترمیم، نسبت به گروه شاهد، افزایش داشته است. از لحاظ آماری گروه نرمال با سایر گروه های مورد آزمایش دارای اختلاف معنی دار بود (۰۰۱/۰p=). استنتاج: به نظر میرسد که سلول های استرومایی مغز استخوان به همراه نوروتروفین NGF و ماتریژل اثرات مثبتی بر ترمیم عصب سیاتیک له شده داشته است. به نظر می رسد، که سلول های استرومایی مغز استخوان بتوانند، با ترشح فاکتورهای رشد و نوروتروفیک در محل ضایعه از مرگ نورون های آسیب دیده جلوگیری کنند.

کلیدواژه ها: