بررسی میزان بقای پنج ساله بیماران همودیالیزی مراجعه کننده به بخش دیالیز بیمارستان امام خمینی (ره) شهرستان ساری

سابقه و هدف : بیماری مزمن کلیوی یک مشکل سلامت در دنیای ا مروز است . در بیماری کلیوی مرحله نهایی ، بیمار جهت ادامه حیات به درمان های جایگزین ، از جمله همودیالیز وابسته است . هدف از انجام این مطالعه، بررسی میزان بقای ۵ ساله بیماران تحت درمان با همودیالیز مراجعه کننده به بخش دیالیز بیمارستان امام خمینی (ره) شهرستان ساری بود. مواد و روش ها: این مطالعه بر روی ۲۰۰ بیمار همودیالیزی که از آبان ۱۳۸۶ تا آبان ۱۳۹۱ به بخش دیالیز بیمارستان امام خمینی (ره) شهرستان ساری مراجعه کردند، انجام شد . تحلیل آماری داده ها با استفاده از روش کاپلان مایر و آزمون انجام شد . آنالیز چند م تغیری به منظور تعیین مهم ترین عوامل موثر بر پیش آگهی بقای بیماران با استفاده از Log-Rank آنالیز مدل رگرسیون کاکس صورت گرفت. ۳۵ ماه و ۳۷ ماه حاصل شد . / ۶۲ سال بود . میانگین و میانه بقا به ترتیب ۹۵ /۴±۱۶/ یافته ها: میانگین سنی این بیماران ۵ در تحلیل تک متغیره با استفاده از روش کاپلان مایر میزان بقا ۱ ساله، ۲ ساله، ۳ ساله، ۴ ساله و ۵ ساله برای بیماران به ترتیب ۷۵ درصد، ۶۳ درصد ، ۵۰ درصد، ۴۱ درصد و ۲۳ درصد به دست آمد. در تحلیل چند متغیره با استفاده از مدل رگرسیون کاکس، متغیرهای سن و میانگین آلبومین سرم به عنوان مهم ترین عوامل موثر در بقای بیماران همودیالیزی معرفی شدند. استنتاج: در این مطالعه، مدل رگرسیون کاکس در تعیین عوامل مهم خطر در بقای بیماران همودیالیزی مناسب بود . هم چنین با توجه به نتایج به دست آمده از بقای نسبتا پایین بیماران همودیالیزی، نیاز به تشخیص هر چه سریع تر بیمار ی در سنین پایین تر و توجه بیش تر بیماران و خانواده های ایشان به سلامت جسمی به ویژه کلیه ها و معاینات ماهانه و پیگیری مستمر نوبت های همودیالیز به منظور افزایش طول عمر بیماران ضروری به نظر می رسد.