مروری بر بیماری لپتوسپیروز در ایران

لپتوسپیروز یکی از بیماری های مشترک انسان و دام می باشد که تقریبا در تمام نقاط جهان به ویژه در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری و همچنین در نواحی گرم و مرطوب شیوع زیادی دارد. در استان های شمالی ایران به ویژه حاشیه دریای خزر، به واسطه دارا بودن آب و هوای معتدل و مرطوب شرایط انتشار این بیماری بیشتر از سایر نواحی کشور فراهم است. امروزه سیر تحولی بیماری لپتوسپیروز از بیماری سنتی روستاییان که موجب افزایش شیوع آن در نزد شالیکاران، ماهیگیران و کشاورزان می شد، تغییر یافته و به عنوان عامل اپیدمی ها در جوامع شهری که از سطح بهداشت مناسبی برخوردار نیستند، تبدیل شده است. هدف از این مطالعه مروری بررسی اپیدمیولوژی، تشخیص، پیشگیری و درمان بیماری لپتوسپیروز در ایران می باشد. شیوع این بیماری در هر منطقه به وضعیت آب و هوایی، موقعیت جغرافیایی، جمعیت حیوانات اهلی و وحشی و بالاخره به وفور آب های سطحی بستگی دارد. تشخیص آزمایشگاهی برای اثبات لپتوسپیروز اهمیت خاصی داشته آزمون میکروآگلوتیناسیون (MAT) در تشخیص نهایی بیماری با ارزش است. آزمایشات مولکولی از جمله PCR می تواند در تشخیص زود هنگام بیماری به ویژه هنگاهی که آنتی بادی های اختصاصی گونه ایجاد نشده است حائز اهمیت باشد. آزمایش الیزا نیز نقش مهمی در غربالگری اولیه بیماری دارد. پیشگیری از بیماری نیز با افزایش آگاهی افراد در معرض خطر و پرسنل سیستم های بهداشت و درمان منطقه ای و جلوگیری از تماس انسان با مواد آلوده و همچنین واکسیناسیون دام ها و حیوانات امکان پذیر خواهد بود.