مطالعه سطح پرتوزایی طبیعی فضای بسته استان همدان در سال ۱۳۹۱

سابقه و هدف: بشر همواره تحت تابش پرتوهای یونیزان محیطی قرار دارد و بنابراین اندازه گیری تابش زمینه طبیعی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این تابش ها در برخورد با بدن انسان اثرهای زیان باری را به جای می گذارند که شدت این آسیب ها به میزان تابش ها بستگی دارد. در این مطالعه میزان دوز معادل زمینه طبیعی ناشی از پرتوهای گاما در فضای بسته استان همدان با استفاده از سروی متر RDS-۱۱۰ اندازه گیری شده است. مواد و روش ها: برای تعیین آهنگ دوز در فضای بسته در هر کدام از شهرستان های استان همدان چهار ایستگاه در امتداد چهار جهت جغرافیایی اصلی و یک نقطه نیز در مرکز شهرستان انتخاب شد. با توجه به تعداد خانوار هر شهرستان، در هر یک از مناطق پنج گانه تعدادی منزل به صورت تصادفی انتخاب گردید و با استفاده از سروی متر RDS-۱۱۰ آهنگ دوز طبیعی زمینه در فضای بسته اندازه گیری شد. یافته ها: در بین شهرستان های استان همدان، رزن با مقدار mSv ۰۷۹/۰±۴۱/۱و اسدآباد با مقدار mSv۰۴۴/۰± ۹۵۵/۰ به ترتیب بیش ترین و کم ترین میانگین دوز معادل سالانه اندازه گیری شده ناشی از پرتوزایی طبیعی فضای بسته (پرتوهای γ) را به خود اختصاص دادند. مقدار میانگین دوز معادل سالانه ناشی از پرتوزایی طبیعی فضای بسته در کل استان همدان برابر با mSv۰۷۰/۰±۲۰/۱ می باشد. بیشترین میزان میانگین دوز ناشی از پرتوزایی طبیعی γ در فضای بسته در بین ساختمان های با عمر بیش تر و کم تر از ۲۵ سال به ترتیب برابر با mSv۲۱۹/۰±۴۲/۱ و mSv۱۴۹/۰±۴۴/۱ بود. استنتاج: با توجه به نتایج به دست آمده از این مطالعه، میانگین دوز زمینه طبیعی سالانه ناشی از پرتوهای γ از میانگین توصیه شده در گزارش UNSCEAR (mSv ۵/۰) تجاوز نموده است و به همین دلیل نیاز به مطالعات بیشتر به منظور اندازه گیری پرتوزایی طبیعی داخلی (تنفس و خوراکی) و در نتیجه تعیین پرتوزایی طبیعی کل در استان ضروری می باشد.