بررسی اثر محافظتی ال-کارنیتین برسطح مالون دی آلدهید در لیپید پراکسیداسیون غشای سلولی در موش صحرایی مواجهه یافته با سم دیازینون

سابقه و هدف: دیازینون یک حشرهکش ارگانوفسفره است که به میزان زیادی در باغبانی، کشاورزی و دامپروری کاربرد دارد. دیازینون میتواند از طریق دستگاه گوارش، سیستم تنفسی و پوست وارد بدن شود و باعث اخلال در فرایند احیاء، تغییر در فعالیت آنزیمهای آنتی اکسیدان و افزایش پراکسیداسیون لیپدی در بسیاری از ارگانها شود. هدف از این مطالعه، بررسی اثر تحت مزمن مواجهه با سم دیازینون بر پراکسیداسیون لیپیدی غشای سلول و اثر محافظتی مصرف ال-کارنیتین بر این روند میباشد. مواد و روش ها: در این مطالعه روی موشهای آزمایشگاهی نر نژاد ویستار انجام شد. حیوانات به طور تصادفی به ۸ گروه (هر گروه ۵ سر) تقسیم شدند. گروه کنترل نرمالین سالین، گروه دوم سم دیازینون با دوز mg/kg ۲۰ (کنترل مثبت)، گروه سوم و چهارم و پنجم هر کدام به ترتیب دوزهای ۱۵۰ Mg/kg ۱۰۰ و ۵۰ از کارنیتین را دریافت کردند. گروههای ششم و هفتم و هشتم هر کدام به ترتیب دوزهای ۱۵۰ mg/kg، ۱۰۰ و ۵۰ از ال- کارنیتین را به همراه دیازینون mg/kg ۲۰ دریافت کرده. ۲۴ ساعت پس از آخرین تزریق، حیوانات توسط تزریق کتامین بیهوش شدند و ml۲ از خون قلب حیوانات خارج شد. سپس غلظت مالون دی آلدهید ((MDA بر حسب میکرومولار تیوباربیتوریک اسید با روش lappena محاسبه شد. یافته ها: غلظت سرمی MDA در گروه دریافت کننده دیازینون نسبت به گروه کنترل (۰۰۹/۰ =p) افزایش معنی داری داشت و هم چنین سطح سرمی MDA در گروههای دریافت کننده ترکیب دیازینون و دوزهای مختلف ال-کارنیتین نسبت به گروه دریافت کننده دیازینون، کاهش معنی داری را نشان میدهد(۰۱۴/۰ =p). استنتاج: ال-کارنیتین باعث بهبود پراکسیداسیون لیپیدی تولید شده در بدن توسط سم دیازینون میشود و با کاهش سطح مالون دی آلدهید (MDA) در خنثی سازی رادیکالهای آزاد ناشی از سم دیازینون موثر است.