بررسی عوارض دیالیز صفاقی مستمر و عوامل دخیل در آن در ۵۷ بیمار مبتلا به نارسایی کلیه

سابقه و هدف : امروزه دیالیز مستمر منجر به کاهش مرگ و میر بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی در اثر اورمی و عوارض آن شده است اما بقاء طولانی مدت و ارتقاء کیفیت زندگی این بیماران هنوز یک هدف مهم می باشد. شناسایی بیومارکرهای خونی که ارزش پیشگویی کننده برای میزان خطر موربیدیتی و مورتالیتی در بیماران دیالیزی داشته باشد می تواند در بهبود مراقبت این بیماران کمک کننده باشد. در این مطالعه ارتباط شاخص های خونی با موربیدیتی در بیماران تحت دیالیز صفاقی مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها : تعداد ۵۷ بیمار مبتلا به نارسایی کلیوی تحت دیالیز صفاقی مستمر که درطی سال های۱۳۸۰ لغایت ۱۳۸۵ به بخش نفرولوژی بیمارستان امام خمینی(ره) تهران مراجعه کرده بودند مورد بررسی دوره ای از جهت بیومارکرهای خونی قرار گرفتند. ارتباط موارد غیر طبیعی و میانگین این پارامترها با ابتلاء به پریتونیت و موارد بستری بیماران توسط تست های آماری T-Test و Çhi-Squaire سنجیده شد. هم چنین متغیرهای فوق در زمان ابتلاء به پریتونیت با زمان عدم ابتلاء مورد مقایسه قرار گرفتند. یافته ها : از ۵۷ بیمار ۴۱ بیمار دچار پریتونیت شدند. تعداد موارد غیرطبیعی و میانگین ËSR و ÇRP در گروه مبتلایان بطور معنی دار بیشتر بود این افزایش در زمان ابتلاء نسبت به دوره عدم ابتلاء نیز وجود داشت تعداد موارد غیر طبیعی و میانگین فریتین در گروه مبتلا به پریتونیت افزایش و آلبومین کاهش نشان داد اما در حد معنی دار نبود. دراین گروه افزایش فریتین و کاهش هموگلوبین در زمان ابتلاء نسبت به دوره عدم ابتلاء معنی دار بود. تعداد موارد غیرطبیعی پتاسیم افزایش و سطح سرمی فسفر در گروه مبتلا نسبت به گروه بدون سابقه ابتلاء کاهش معنی داری داشت. متغیرهای دیگر از جمله WBÇ، PMN، SGÔT، SGPT نیز در این گروه نسبت به گروه بدون سابقه ابتلاء افزایش و HÇT و کلسترول کاهش داشتند اما در حد معنی داری نبود. در خصوص سایر پارامترها و نیز به ویژه در رابطه با موارد بستری شدن بیماران ارتباط معنی داری در این مطالعه دیده نشد. استنتاج : در مطالعه حاضر بیماران همراه با موربیدیتی (پریتونیت) مقادیر بالاتری از ËSR، ÇRP و مقادیرکمتری از آلبومین، هموگلوبین و کلسترول در مقایسه با گروه بیماران بدون سابقه پیامد بالینی ناخوشایند داشتند.