مقایسه سطح پلاسمایی رادیکال های آزاد و آنتی اکسیدان در بیماران مبتلا به کاتاراکت وابسته به سن و افراد سالم

سابقه و هدف: کاتاراکت در افراد مسن به عنوان یک مشکل بینایی مهم مطرح است و هزینه های هنگفتی را بر سرویس های سلامت کشورها تحمیل می نماید. یکی از موارد موثر بر افزایش احتمال وقوع کاتاراکت وابسته به سن، افزایش سطح رادیکال های آزاد بدن است. تحقیق حاضر با هدف اندازه گیری میزان مالون دی آلدئید به عنوان شاخص میزان رادیکال های آزاد موجود در سرم و میزان آنتی اکسیدان پلاسمایی در بیماران مبتلا به کاتاراکت وابسته به سن و مقایسه آن با افراد سالم صورت گرفت. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع توصیفی– تحلیلی بود که به صورت شاهد موردی انجام شد. گروه مورد شامل ۶۱ بیمار (مرد و زن) مبتلا به کاتاراکت و گروه شاهد شامل ۳۹ فرد سالم بود. پس از اخذ تاریخچه ۵ میلی لیتر خون از هر فرد گرفته شد و سپس پلاسمای جدا شده تا هنگام بررسی، فریز گردید. اندازه گیری MDA با استفاده از معرف TBA و اندازه گیری ظرفیت آنتی اکسیدانی تام به روش FRAP صورت گرفت. در نهایت داده ها پس از جمع آوری با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل آماری گردید. یافته ها: مطالعه حاضر نشان داد که سطح پلاسمای FRAP (ظرفیت تام آنتی اکسیدانی موجود در پلاسما) در افراد مبتلا به کاتاراکت به طور معنی داری کمتر از افراد سالم است و میزان MDA (به عنوان شاخص رادیکال های آزاد موجود در پلاسما) در بیماران مبتلا به کاتاراکت به طور معنی داری بیشتر از افراد سالم می باشد (۰۵/۰ > P). استنتاج: نتایج نشان داد که کمبود آنتی اکسیدان و افزایش رادیکال های آزاد می تواند بر پیشبرد روند کاتاراکت وابسته به سن موثر باشد.