بررسی فنوتیپ و ژنوتیپ مقاومت به موپیروسین در بین استافیلوکوک های مقاوم و حساس به متی سیلین جدا شده از عفونت های بیمارستانی

سابقه و هدف : موپیروسین یک آنت ی بیوتیک موضعی می باشد. این آنتی بیوتی ک مهارکننده فعالیت اغلب کوکو س های گرم مثبت می باشد. مقاومت به موپیروسین زمان کوتاهی پس از مصرف این آنتی بیوتیک ظهور پیدا کرد . هدف اصلی تحقیق حاضر تعیین مقاومت به موپیروسین در سوی ه های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین ، استافیلوکوکوس اورئوس حساس به متی سیلین و استافیلوکوکوس کوآگولاز منفی جدا شده از عفونت های بیمارستانی شهر اراک می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه ۱۵۰ سویه استافیلوکوکوس بررسی شد و با کمک روش های بیوشیمیایی و میکروبی به سویه ها ت ایید هویت شدند . برای تعیین میزان حساسیت سو یه ها نسبت به آنتی بیوتیک موپیروسین ، از ، PCR همراه روش و mupA ،ileS- برای سویه ها جدا شده استفاده گردید، حضور ژن ۱ CLSI با دستورالعمل E-test روش دیسک دیفیوژ ن و بررسی شد. PCR برای تعیین سطح مقاومت به موپیروسین باکمک روش mupB مقاوم شناخته شدند و در مرحله E-test یافته ها: از بین ۱۵۰ سویه مورد بررسی ، تعداد ۱۱ س ویه در دیسک دیفیوژن و بودند و هیچ ileS- و ۱ mupA و ۶ سویه دارای هر دو ژن mupA ۴ سویه دارای ژن ،ileS- یک سویه دارای ژن ۱ PCR مطابقت داشت. E-test کاملا با نتایج PCR نبود و نتایج mupB سویه ای دارای ژن استنتاج: با وجود این که مقاومت به موپیروسین در شهر اراک در سطح پایینی است، ولی مصرف آنتی بیوتیک به برای تشخیص مقاومت به PCR صورت صحیح می تواند این مقاومت را کاهش دهد. هم چنین ترکیب روش های فنوتیپی و موپیروسین توصیه می شود.