بررسی مقایسه ای اثر بخشی آموزش سه مهارت زندگی بر سلامت عمومی دانشجویان سال اول

سابقه و هدف : انتقال از دوره متوسطه به دانشگاه برای بیشتر افراد رخدادی تنش زا محسوب می شود و لازم است دانشجویان مهارت های مختلفی برای سازگاری باآن داشته باشند. هدف این مطالعه بررسی اثربخشی آموزش مهارت های زندگی مدیریت تنیدگی، خودآگاهی و ارتباط موثر بر سلامت عمومی دانشجویان سال اول است. مواد و روش ها : روش مطالعه حاضر نیمه تجربی با گروه شاهد بود. از بین دانشجویان سال اول مقطع کارشناسی دانشگاه آزاد واحد ارومیه، ۱۰۰ نفر با استفاده از روش نمونه گیری چند مرحله ای انتخاب و به صورت تصادفی در ۴ گروه ۲۵ نفری (سه گروه آزمایش و یک گروه شاهد) قرار گرفتند و سپس سه نوع آموزش با محتوای مدیریت تنیدگی، خودآگاهی و ارتباط موثر، طی ۶ جلسه یک و نیم ساعته ارائه گردید و نمره پرسشنامه سلامت عمومی قبل و بعد از آموزش با هم مقایسه گردید. یافته ها : تفاوت بین تفاضل نمرات پیش آزمون و پس آزمون گروه های آزمایش و شاهد، در تمام مولفه های سلامت عمومی به نفع گروه آزمایش معنی دار بود(۰۵/۰>p). در گروه های آموزش مدیریت تنیدگی و خودآگاهی، مولفه اضطراب و بی خوابی و در گروه برقراری ارتباط موثر، مولفه نشانه های بدنی در قیاس با سایر مولفه ها بیشتر بهبود یافته بود. بررسی نتایج حاصل از مقایسه دو به دو میانگین ها نشان داد آموزش مهارت های برقراری ارتباط موثر در تمام مولفه های سلامت عمومی و نمره کلی آموزش، اثربخش بود که در قیاس با سایر مهارت ها، تغییر و بهبود بیشتری را به دنبال داشت. استنتاج : مجموع یافته ها حاکی از تاثیر مثبت آموزش ها بر بهبود سلامت عمومی بود. لذا پیشنهاد می شود این نوع آموزش ها، خصوصا آموزش مهارت های ارتباطی، به عنوان بخشی از برنامه های بهداشت روانی دانشگاه ها قرار گیرد.