بررسی انتقال پرستاران به نقش سرپرستاری و عوامل مرتبط با آن در بیمارستان های استان مازندران در سال ۱۳۸۹

سابقه و هدف : با توجه به اهمیت مراقبت های بهداشتی و نقش سرپرستاران در تحقق این امر و لزوم توجه به آموزش سرپرستاران و مهیا ساختن آنها از جنبه فیزیکی و روانی (نگرشی و اعتقادی) برای پذیرش نقش جدید، این مقاله در پی شناسایی و تبیین عوامل موثر بر شکل گیری و حفظ تعهد بالینی پرستاران به هویت پرستاری می باشد. مواد و روش ها : تحقیق حاضر، نوعی مطالعه مقطعی در میان سرپرستاران (زن و مرد) شاغل در بیمارستان های استان مازندارن در نمونه ای با تعداد ۱۲۳ نفر (طبق جدول مورگان) می باشد که به روش انتخاب تصادفی انجام شده است. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه بوده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون همبستگی Sperman جهت سنجش همبستگی متغیرها و از Regression برای تعیین متغیرهای مرتبط با تعهد نسبت به هویت بالینی پرستاری استفاده شد. یافته ها : خودباوری، دارای همبستگی مثبت معنی داری با نگرش درباره انتقال پرستاران به نقش سرپرستاری (۴۳۸/۰=r)، هنجارهای اجتماعی، دارای همبستگی مثبت معنی داری با نگرش درباره انتقال پرستاران به نقش سرپرستاری (۶۲۷/۰=r) و باورهای رفتاری، فاقد ارتباط معنی دار با نگرش درباره انتقال پرستاران به نقش سرپرستاری (۴۳۷/۰=r) می باشند. هم چنین نگرش درباره انتقال پرستاران به نقش سرپرستاری نیز بر خلاف انتظارات با تعهد به هویت بالینی دارای همبستگی مثبت (۳۶۹/۰=r) بود. استنتاج : با توجه به نتایج فوق، بایستی درباره مفید بودن نقش سرپرستی و مدیریت در بیمارستان و نقش آن ها در بهبود وضعیت بالینی بیماران، اطلاع رسانی لازم به پرستاران صورت گیرد و زمینه حمایت همکاران از سرپرستاران را فراهم کرد.