طراحی مرکز فرهنگی و گردشگری با تاکید بر الگوی معماری بومی و منطقه ای شهر یاسوج

صنعت گردشگری یک پدیده اجتماعی - فرهنگی است که موجب تحرک و جابجایی انسان ها در دنیا به حساب می آید. گردشگری اهمیت فراوانی از نظر اقتصادی و اشتغال زایی در کشور دارد، و مراکز فرهنگی هر کشور نیز یکی از اساسی ترین ارکان تحکیم هویت ایجاد خلاقیت و خودباوری ملی است، و با روشن کردن ابهامات تاریخی و ارزش های نهفته در مرکز فرهنگی به حیات گردشگری کمک ویژه ای می کند. ایران به سبب تمدن کهن هفت هزار ساله و موقعیت جغرافیایی و تنوع فرهنگی یکی از شاخص ترین کشورها در حوزه میراث فرهنگی بشری است. از جهتی دیگر، معماری بومی و منطقه ای برگرفته از ویژگی های محیطی در جهت نیازهای انسانی در محیط است. این معماری توسط معماران محلی با تاثیر از شرایط اقتصادی، فرهنگی اقلیمی اجرا می گردیده است. امروزه با توجه به هجوم معماری های غیر محلی، معماری بومی و منطقه ای باید با نیازهای امروز منطبق گردد تا پاسخگوی مطالبات آینده معماری باشد. تحقیق انجام شده از نوع توصیفی تحلیلی می باشد. این روش با فراهم کردن اطلاعات کمی در زمینه مرکز فرهنگی و گردشگری و همچنین معماری بومی و منطقه ای ویژگی های آنان توصیف می شود. ابزارهای تحلیل اطلاعات به صورت تطبیقی و مقایسه ای هستند. بخش ارائه نتایج با روش شبیه سازی و مدل سازی مدلی از طرح مورد نظر ارائه شده است. مرکز فرهنگی و گردشگری شهر یاسوج با رویکرد معماری بومی و منطقه ای بر پایه ی دو عامل اساسی که عبارتند از مرکز فرهنگی و گردشگری و معماری بومی و منطقه ای برنامه ریزی و طراحی شده است. برای هر کدام از این عوامل نکاتی در نظر گرفته شده که به عنوان ایده ها و فاکتورهای طراحی به کار گرفته شده است. هر فاکتور طراحی نام گذاری شده و با ترکیب با عوامل دیگر راهکاری را در طراحی معماری مجموعه تعریف می کند. الف) مرکز فرهنگی و گردشگری: هویت فرهنگی، ارزش، حفظ ارزش ها و ارائه آنها، حیات اجتماعی، تبادل و تعامل فرهنگ ها. ب) معماری بومی و منطقه ای: معماری توسط مردم نه برای مردم همزاد با مردم و همساز با محیط، تعلق به یک مکان خاص استفاده بهینه از انرژی استفاده از امکانات محیطی پیوند با محیط فرهنگی و طبیعی منعکس کننده فرهنگ جامعه و شیوه زندگی مردم، انعکاس نمادهای فرهنگی ماهرانه سازگاری بالا با محیط زیست، الهام از طبیعت جوابگوی نیازهای قشر عام ،مردم تعامل و تعادل اندیشه و عمل مردم داری، درون گرایی، خود بسندگی انعطاف پذیری بنا.