بررسی رابطه سبک مدیریت مشارکتی با توانمند سازی و افزایش عملکرد کارکنان آموزش و پرورش دهدشت

هر سازمانی باید بتواند از طریق افراد به اهداف خود برسد. موفقیت و دستیابی به اهداف سازمانی رابطه مستقیم با توانایی مدیران در برانگیختن افراد و توانمندسازی آنان دارد. امر تواناسازی، ظرفیتهای بالقوهای را که برای بهرهبرداری از ظرفیت تواناییهای انسانی از آن استفاده کامل نمی شود در اختیار سازمان و مدیریت می گذارد و مدیریت سازمانها در دنیای پیچیده کنونی برای پویایی و ادامه حیات خود الزاما نیازمند استفاده از توانایی بالقوه کارکنان خود هستند. هدف اصلی این پژوهش بررسی رابطه توانمندسازی کارکنان با عملکرد کارکنان آموزش و پرورش دهدشت می باشد. روش تحقیق از نوع توصیفی پیمایشی بوده که از طریق آن و تجزیه تحلیل داده ها آموزش شغلی، انگیزه های فردی، توانمندی، تفویض اختیار، غنی سازی شغل، سبک مدیریت مورد تایید قرار گرفت. یافته های این تحقیق معین می کند که سبک مدیریت مشارکتی موثرترین عامل برای افزایش عملکرد کارکنان می باشد و این نتیجه با دخالت دادن نمره ارزشیابی عملکرد کارکنان محاسبه شده است.