ارزیابی رضایتمندی شهروندان از ایستگاه های مترو و نقس محیط دسترسی در مترو شیراز

سهم بخش های دسترسی و خروج از سفرهای حمل ونقل عمومی در رضایت کلی از سفر مستلزم توجه بیشتر است. این مطالعه پاسخ هایی را از مسافران قطار شهری رهگیری شده در سه خط مترو شیراز با ویژگی های ساختاری متمایز و کاربری زمین جمع آوری کرد. شرایط محلی دسترسی با پای پیاده، با دوچرخه یا اتوبوس به صورت گذشته نگر در مقیاس رضایت پنج نقطه ای ارزیابی شد و با یک بررسی مستقل از مسیرهای دسترسی مشابه مقایسه شد. نظریه سه عاملی و روش های رگرسیون متغیر ساختگی برای شناسایی ساختار عاملی ویژگی های محیطی تحت ابزارهای دسترسی مختلف استفاده شد. در نتایج، رضایت دسترسی و خروج بیشتر از رضایت از سفر مترو در رضایت کلی از سفر برای حالت های پیاده روی و دوچرخه سواری مهم تر بود. فاصله دسترسی برای پیاده روی معنی دار نبود و برای رضایت از دوچرخه سواری تا حدی منفی بود. برای عابران پیاده، اتصال خیابان، مستقیم بودن مسیر، سایه، فضای سبز و ایمنی عبور و مرور معنی دار بود (۰۵/۰p<)، که ۵۱ درصد از واریانس را در رضایت بیان شده توضیح می دهد. برای دوچرخه سواران، مستقیم بودن، فاصله، خدمات و امکانات پارکینگ در رضایتمندی معنی دار بود که ۶۲ درصد از واریانس را تشکیل می دهد. در مدل دسترسی به اتوبوس، متوجه شدیم که مکان ایستگاه اتوبوس بسیار مهم است و مسافران نیز نگران تجربه پیاده روی تا ایستگاه اتوبوس هستند. رضایت از محیط های دسترسی و خروج در رضایت کلی از سفر با حمل و نقل عمومی مهم است.