واکاوی آسایش حرارتی در رویکرد بیوفیلیک؛ نمونه مطالعاتی: دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه هنر اسلامی تبریز

آسایش حرارتی موضوعی است که امروزه در فضاهای شهری و خرداقلیم ها از اهمیت ویژه ای برخوردار است، زیرا موجب استفاده و یا عدم استفاده فضا توسط شهروندان می گردد. در شهر تبریز نیز به واسطه زمستان های سرد و تابستان های گرمی که در چند سال اخیر شاهد آن هستیم این مقوله حائز اهمیت است. رویکرد شهرسازی بیوفیلیک از جمله رویکردهای جدیدی است که میتوان از راهکارهای آن در جهت بهبود آسایش حرارتی بهره برد. پژوهش حاضر با هدف بررسی آسایش حرارتی در رویکرد بیوفیلیک با نمونه مطالعاتی: دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه هنر اسلامی تبریز به عنوان فضایی که برخی از مولفه های رویکرد بیوفیلیک را داراست انجام پذیرفته است. در این مقاله ابتدا به مبانی نظری پژوهش شامل: آسایش حرارتی، طراحی بیوفیلیک و توجه به مفهوم آسایش حرارتی در رویکرد بیوفیلیک آورده شده و سپس به اندازه گیری دما و رطوبت به عنوان دو پارامتر آسایش حرارتی به کمک دیتالاگر در ۶ حیاط دانشکده پرداخته شده است. از نتایج پژوهش حاضر می توان به موارد زیر اشاره کرد: حیاط جبهه جنوبی ساختمان صدقیانی در طی روز جزء گرم ترین ها و طی شب جزء خنک ترین هاست که دلیل آن را می توان ابعاد وسیع حیاط به نسبت حیاط های دیگر و محصوریت کم تر، پوشش گیاهی با تراکم کم تر و تبادل تابشی زیاد با آسمان دانست. حیاط جبهه شمالی ساختمان بهنام در طی روز جزء خنک ترین حیاط هاست. سرمایش تبخیری در این حیاط زیاد بوده که موجب پایین آمدن دما و بالا رفتن رطوبت شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که در حیاط هایی با رعایت مناسبتر و بهتر معیارهای عناصر طراحی بیوفیلیک، آسایش حرارتی بیشتری وجود دارد. با توجه به نتایج پژوهش حاضر، در طراحی محوطه ها و فضاهای شهری در شهرهای دیگر کشور میتوان از این رویکرد بهره برد تا آسایش حرارتی و به تبع آن کارایی فضاهای شهری را افزایش داد.