اثرات القایی و مهاری پرده آمنیون بر آنژیوژنز در یک مدل حیوانی

سابقه و هدف: پرده آمنیون نزدیک ترین لایه از بافت های خارج رویانی به جنین است که دارای دو سطح اپیتلیال و مزانشیمال می باشد. پرده آمنیون به خاطر داشتن فاکتورهای آنتی آنژیوژنیک و آنژیوژنیک می تواند سبب مهار و یا تحریک آنژیوژنز شود. در این راستا، نتایج ضد ونقیضی در مورد آنژیوژنز پرده آمنیون گزارش شده است. هدف از این تحقیق، بررسی آنژیوژنز پرده آمنیون و احتمال وابسته به سطح بودن آن می باشد. مواد و روش ها: پرده آمنیون با روش dorsal skinfold chamber به موش صحرایی پیوند زده شد. تعداد جوانه های رگی و رشد طولی مویرگ ها پس از ۷ روز با روش میکروسکوپی در موجود زنده (microinvital microscopy) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل در بین گروه ها با روش ANOVA مقایسه شد (Tukey Post-Test). یافته ها: هنگامی که سطح مزانشیمال در مجاورت بافت قرار داشت، تعداد جوانههای رگی و رشد طولی رگها نسبت به بافت کنترل زیاد شد. مجاورت سطح اپیتلیال اثر مهاری مشخصی در آنژیوژنز نشان داد. تعداد جوانههای رگی در مقایسه با بافت کنترل تفاوت زیادی نداشت، اما میزان رشد طولی رگها در مقایسه با گروه کنترل و گروهی که سطح مزانشیمال در مجاورت بافت حیوانی قرار داشت، کاهش یافته بود. استنتاج: پرده آمنیون در دو سمت اپیتلیال و مزانشیمال، خواص آنژیوژنیک وابسته به سطح از خود نشان میدهد که می تواند به خاطر داشتن فاکتورها و مارکرهای متفاوت باشد. تحریک و مهار آنژیوژنز توسط پرده آمنیون را می توان به عنوان دستاوردی در درمان بیماری های ایسکمیک یا سرطانی به کار گرفت.