بررسی ویژگی های آنتی اکسیدانی عصاره هسته های انگور واریته های ایرانی و ارزیابی تاثیر ضدمیکروبی بر روی پاتوژن های بیماری زا جدا شده از طیور

هدف مطالعه حاضر بررسی خواص آنتی اکسیدانی و ضدمیکروبی عصاره هیدروالکلی و آبی هسته واریته های انگور بر روی میکروارگانیسم های گرم مثبت و گرم منفی جدا شده از گوشت طیور می باشد. ۹۴ نمونه گوشت طیور شامل مرغ، بلدرچین، بوقلمون و شترمرغ از مراکز فروش شهرکرد به صورت تصادفی جمع آوری شد. میکروارگانیسم ها توسط تست های بیوشیمیایی شناسایی شدند. عصاره آبی و هیدروالکلی هسته انگور واریته های الفی سیاه، گوهری سیاه، شاهانی سیاه، ریش بابا، شصت عروس و دم خروس به روش خیساندن تهیه شد. خواص ضدمیکروبی عصاره هیدروالکلی و آبی هسته ی انگورها به روش دیسک دیفیوژن و MIC (حداقل غلظت ممانعت کنندگی از رشد) بررسی شد. خاصیت آنتی اکسیدانی عصاره ها به روش DPPH بررسی و مقدار IC۵۰ محاسبه شد. ترکیبات فنلی موجود در عصاره آبی و هیدروالکلی هسته های انگور با دستگاه کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا اندازه گیری شد. فراوانی آرکوباکتر بوتزلری، کمپیلوباکتر ژژونی، لیستریا مونوسیتوژنز و استافیلوکوکوس آرئوس به ترتیب ۴۵/۱۱، ۷۰/۱۷، ۰۴/۱ و ۶۶/۱۶ درصد به دست آمد. تاثیر ضدمیکروبی عصاره های آبی و الکلی هسته انگور در هر دو روش بر روی باکتری های گرم مثبت بیش تر بود. عصاره های الکلی تاثیر ضدمیکروبی بیش تری نسبت به عصاره های آبی داشتند، انگور ریش بابا بیش ترین تاثیر ضدمیکروبی را نشان داد. بالاترین درصد DPPH در عصاره های هیدروالکلی مربوط به عصاره هسته انگور الفی سیاه و ریش بابا و در عصاره های آبی هسته انگور مربوط به الفی سیاه و شاهانی سیاه می باشد. کم ترین میزان IC۵۰ در عصاره های هیدروالکلی مربوط به عصاره هسته انگور ریش بابا و در عصاره های آبی مربوط به الفی سیاه می باشد.