رابطه منبع کنترل با پیشرفت تحصیلی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مازندران در سال تحصیلی ۸۹-۸۸

سابقه و هدف: منبع کنترل به عنوان یک متغیر شخصیتی روز به روز اهمیت بیشتری در پژوهش های نظری و کاربردی پیدا می کند. شماری از پژوهش ها این متغیر را در ارتباط با پدیده های مختلف مورد بررسی قرار داده اند. این مطالعه با هدف تعیین رابطه منبع کنترل با پیشرفت تحصیلی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مازندران انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر به صورت توصیفی طراحی شد. جامعه مورد مطالعه دانشجویان ترم سوم دانشگاه علوم پزشکی مازندران بودند که به صورت نمونه گیری تصادفی طبقه ای و با کنترل مقطع تحصیلی و دانشکده انتخاب شدند. ابزار سنجش در این مطالعه پرسشنامه ۲۹ سوالی منبع کنترل راتر بوده است و محقق با حضور در کلاس های ترم سوم انتخاب شده، پرسشنامه فوق و نیز پرسشنامه جمعیت شناختی را در بین آنها توزیع و اطلاعات تکمیل شده در همان جلسه از آنان دریافت می گردید. یافته ها: این مطالعه نشان داد اگرچه افرادی که دارای منبع کنترل درونی بودند پیشرفت تحصیلی بالاتری داشتند، اما رابطه معنی داری بین منبع کنترل و معدل ترم دوم و سوم مشاهده نگردید، همچنین ارتباط معنی داری بین متغیرهای جمعیت شناختی (سن، جنس و تحصیلات والدین) با منبع کنترل مشاهده نگردید. استنتاج: اگرچه افراد با منبع کنترل درونی ممکن است در زندگی شان موفق تر باشند ولی این موفقیت الزاما تمام جنبه های زندگی فرد از جمله تحصیل را دربر نمی گیرد و بنظر می رسد پیشرفت تحصیلی تابع عوامل و متغیرهای متعدد و پیچیده ایی باشد.