بررسی یافته های پاراکلینیک و نتایج درمانی در کودکان مبتلا به صرع مقاوم مراجعه کننده به بیمارستان مفید در سال ۸۷-۱۳۸۶

سابقه و هدف : چالش های تشخیصی و درمانی فراوانی در برخورد با بیماران مبتلا به صرع مقاوم به درمان وجود دارد.این مطالعه با هدف بررسی یافته های پاراکلینیک کودکان مبتلا به صرع مقاوم مراجعه کننده به بیمارستان مفید و تاثیر آنها در پاسخ درمانی بیماران انجام شد. مواد و روش ها :مطالعه بصورت مقطعی در طی سال های ۱۳۸۶ لغایت ۱۳۸۷ انجام گردید. کلیه بیمارانی که با صرع مقاوم به درمان به بیمارستان کودکان مفید مراجعه کرده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات دموگرافیک، کلینیکال و پاراکلینیکال ۱۵۰ کودک در فرم اطلاعاتی طراحی شده وارد گردید. با استفاده از نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون های χ۲ یافته ها مورد تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها :میانگین سنی بیماران ۱۴/۵۱ ± ۵۸/۸۳ ماه و ۳/۴۳ درصد دختر و ۷/۵۶ درصد پسر بودند که ۷/۳۲ درصد صرع ایدیوپاتیک و ۶/۵۷ درصد صرع سیمپتوماتیک داشتند. نتایج آزمایشات بیوشیمیایی ۳/۳ درصد بیماران غیرطبیعی (کاهش قندخون یا کاهش کلسیم یا تست های کبدی غیرطبیعی) بود، نتایج آزمایشات متابولیک ۸ درصد بیماران غیرطبیعی گزارش شد. نتایج EEG در ۷/۲ درصد طبیعی، ۷/۴۲ درصد به صورت امواج غیراختصاصی و ۶/۵۴ درصد غیرطبیعی بود. نتایج سی تی اسکن و MRI بترتیب در ۳/۳۹ درصد و ۷/۴۲ درصد موارد غیرطبیعی بود. عدم پاسخ در ۳/۴۹ درصد و پاسخ نسبی در ۳/۱۳ درصد مشاهده گردید و ۳/۳۷ درصد موارد پاسخ درمانی کامل داده بودند. پاسخ به درمان در بیماران با EEG (۰۱۷/۰p=)، سی تی اسکن (۰۲۱/۰p=) و MRI مغزی (۰۲/۰p=) غیرطبیعی بطور معنی داری کمتر از بیماران با EEG طبیعی یا با امواج غیر اختصاصی، سی تی اسکن و MRI مغزی طبیعی بود. استنتاج :بنظر می رسد وجود آنومالی در مغز (یافته های غیرطبیعی در تصویربرداری) و اختلال عملکرد کورتکس در نوار مغزی از عواملی می باشند که سبب عدم پاسخ مناسب درمانی در بیماران با صرع مقاوم می شود.