بررسی فراوانی انواع MS در بیماران مبتلا به MS با و بدون تشنج استان گیلان

سابقه و هدف: مالتیپل اسکلروزیس (MS) یکی از بیماری سیستم های اعصاب مرکزی بوده و به ندرت با تشنج همراه است. هدف از این مطالعه تعیین فراوانی انواع MS درمبتلایان به MS با و بدون تشنج می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی توصیفی از سال ۱۳۸۷ تا ۱۳۸۹ بر روی مبتلایان بهMS در گیلان انجام شد. مشخصات دموگرافیک و نوع MS بیماران جمع آوری و داده ها به روش های کای دو، T و رگرسیون لوجستیک در نرم افزار ۱۷ SPSS آنالیز شدند. یافته ها: از ۲۰۹ بیمار مبتلا به MS (۱/۷۴ درصد زن و ۹/۲۵ درصد مرد)، ۱۳ نفر (۲/۶۹ درصد زن و ۸/۳۰ درصد مرد) تشنج بالینی هم داشتند. میانگین سن بیماران، سن شروع بیماری و EDSS در گروه های با و بدون تشنج بالینی به ترتیب ۶/۸ ± ۳۴ و ۸/۹±۲/۳۳ سال، ۸/۱۱±۱۸/۲۶ و ۰۵/۸±۹۶/۲۷ سال و ۵/۲±۲/۴ و ۵/۱±۶/۴ بود که تفاوت معنی داری بین میانگین های فوق در دو گروه وجود نداشت (۰۵/۰p>). شیوع نوع عودکننده- فروکش کننده (RRMS)، پیشرونده ثانویه (SPMS) و اولیه(PPMS) در بیماران بدون تشنج به ترتیب ۱/۸۰ درصد، ۷/۱۱ درصد و ۲/۸ درصد و در مبتلایان به تشنج به ترتیب ۵/۳۸ درصد، ۸/۵۳ درصد و ۷/۷ درصد بوده که تفاوت آماری معنی دار بود(۰۵/۰p<). تشنج؛ شانس SPMS را ۹۴/۸ (۵۱/۲-۷۷/۳۱ : ۹۵% CI) برابر بیشتر و شانس RRMS را ۰۴/۷ (۹۶/۱-۵۷/۲۸ : ۹۵% CI) برابر کمتر می کند. همچنین SPMS نسبت به RRMS شانس بروز تشنج را ۱۶/۱۰ (۶۵/۲-۸۸/۳۸ : ۹۵% CI) برابر می کند. استنتاج: نوع پیشرونده ثانویه MS در بیماران مبتلا به MS همراه با تشنج شایع تر است و تشنج، یک پیش بینی کننده مثبت برای پیشرفت بیماری MS می باشد.