بررسی کیفیت زندگی بیماران پس از عمل جراحی قلب و عروق در شهرستان ساری در سال ۸۵-۱۳۸۳

سابقه و هدف: ارتقا کیفیت زندگی بیماران عموما باید به عنوان اهداف اصلی مداخلات درمانی مطرح گردد، در این راستا، افزایش نیاز و تمایل به انجام جراحی قلب و عروق نشان دهنده اهمیت و توجه ویژه به این گونه بیماران پس از عمل جراحی و کیفیت زندگی آنان است. در این رابطه با توجه به عدم پیشینه تحقیقاتی در منطقه در خصوص کیفیت زندگی بیماران پس از عمل جراحی قلب، این مطالعه انجام گرفته است.مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی است که در آن کیفیت زندگی ۱۷۲ نفر از بیماران پس از عمل جراحی میانبر عروق کرونر مورد بررسی قرار گرفت، گردآوری اطلاعات توسط پرسشنامه SF-۳۶ که دارای ۳۶ سوال که در ۸ مولفه تنظیم شده است، صورت گرفت و نمرات مولفه های هشت گانه بین صفر تا ۱۰۰ تبدیل شده که نمرات بیشتر نشان دهنده کیفیت زندگی بهتر می باشد، در این پژوهش اطلاعات کسب شده با استفاده از آمار توصیفی و آزمون های t و آنالیز واریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد اکثریت بیماران (۷۵ درصد) کیفیت زندگی خود را خوب توصیف نمودند، همچنین نتایج بیانگر آن است که همه مولفه های سلامت مربوط به کیفیت زندگی درمردان میانگین نمرات بیشتری را نسبت به زنان داشتند، و آزمون t اختلاف نمرات کیفیت زندگی در مولفه های سلامت جسمی (P<۰.۰۱۴)، محدودیت روانی (P<۰.۰۳۳)، درد بدنی (P<۰.۰۳۲)، سلامت روانی (P<۰.۰۴۹) را بین زن و مرد نشان داد. ولی برای محدودیت جسمی (P<۰.۰۹۸)، فعالیت اجتماعی (P<۰.۰۷۲)، سرزندگی و نشاط (P<۰.۲۱) و سلامت کلی (P<۰.۰۹۲) تفاوت معنی دار وجود نداشت.استنتاج: با توجه به توصیف خوب از کیفیت زندگی توسط بیماران پس از عمل جراحی میانبر عروق کرونر توصیه می گردد با مداخلات درمانی، مراقبتی و پیگیری های بعدی در ارتقا کیفیت زندگی بیماران به سطوح عالی قدم های موثرتری برداشته شود.