عوارض ناشی از تزریق ایمونوگلوبولین وریدی در بیماران با نقص ایمنی اولیه

سابقه و هدف: ایمونوگلوبولین داخل وریدی برای درمان بیماران دارای نقص تولید آنتی بادی به کار می رود. عوارض جانبی به دنبال مصرف با ایمونوگلوبولین داخل وریدی در این بیماران گزارش شده است و هدف از این مطالعه تعیین عوارض جانبی ایمونوگلوبولین داخل وریدی در بیماران با نقص ایمنی می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه به شکل گذشته نگر، با مطالعه بر روی پرونده بیماران با نقص ایمنی اولیه مختلف مراجعه کننده به بخش ایمونولوژی و آلرژی مرکز طبی کودکان (تهران) انجام شده است. تعداد ۲۹ بیمار که دارای پرونده کامل در طول مدت تزریق ایمونوگلوبولین داخل وریدی داشتند مورد ارزیابی قرار گرفتند.یافته ها: از تعداد ۲۹ بیمار دارای نقص ایمنی اولیه ۱۹ نفر مذکر (۶۵.۵۱ درصد) و ۱۱ نفر مونث (۳۴.۴ درصد) بودند. سن بیمارا ن از ۱۵ ماه تا ۵۵ سال متفاوت بوده است. شیوع بیماری ها در ۱۶ نفر نقص ایمنی متغیر مشترک (۵۵.۱۷ درصد)، ۸ نفر بروتن (۲۷.۵۸ درصد)، ۴ نفر ازدیاد IgM (۱۳.۷۹ درصد) و ۱ نفر بیماری توام شدید (۳.۴۴ درصد) داشتند. مدت تزریق از ۵ ماه تا ۱۵ سال متفاوت بوده است. در ۱۵ نفر از بیماران واکنش های جانبی دیده شده است (۵۱.۷۲ درصد). از تعداد ۱۶۲۶ تزریق در تمام دوره در کل بیماران فوق فقط تعداد ۳۴ تزریق (۲.۰۹ درصد) با واکنش های جانبی همراه بوده است. اغلب واکنش ها در ۳۰ دقیقه اول تزریق روی داده اند و این اغلب به علت سرعت بالای تزریق اتفاق افتاده است. بیشترین واکنش تب و لرز و واکنش های خفیف دیگر بوده اند.استنتاج: ایمونوگلوبولین وریدی یک داروی نسبتا بی خطر می باشد که گاهی با عوارض جانبی که به طور عمده خفیف می باشند همراه است. با روش صحیح تزریق آن می توان این واکنش ها را به حداقل رساند.