بررسی و کاربرد قواعد تقیه و نفی سبیل در روابط کشور اسلامی با سایر کشورها

امروزه بینش های متفاوتی در گستره روابط بین کشورها وجود دارد. شاید بتوان روابط بین الملل و تبیین مقررات و قوانین بین کشو رها را به صورت وسیع کنونی به زمان بعد از جنگ های جهانی مرجوع نمود. ظهورشریعت اسلام وبه تبع آن قوانین قرآن در اواخر قرن ششم میلادی در عربستان اثرشگرفی بر تمدن جهان داشته است، بعد از غیبت امام معصوم ع به نظر می رسد به علت نبود حکومت اسلامی شیعی و نداشتن قدرت حاکم این آثار اسلامی کم رنگ شد ،اما امروزکه شیعیان به خواست خدا حکومتی مقتدر دارند، عالمان ومتخصصان علم فقه وحقوق موظف اند با قواعد فقهی و حقوقی موجود ارتباط شایسته ای با کشورهای دیگر با حفظ عزت اسلام و مسلمین برقرارکنند.در این پژوهش قصد آن نمودیم که با بررسی قواعد فقهی تقیه و نفی سبیل، بازتاب آن را بر روابط سیاسی در جهت ارتقای کشور ایران، بر طبق فتاوای فقهای معاصر تحلیل نماییم. چگونگی رعایت مصلحت و عزت مسلمانان طبق قاعده نفی سبیل وتقیه دیپلماتیک باکشورهایی مانند چین و روسیه که دارای وجه سیاسی بین المللی هستند ونیزبحث جدید فقه هسته ای در تطابق با قاعده نفی سبیل و نظر رهبری نسبت به داشتن انرژی هسته ای را بررسی می نماییم.