تاثیر لیدوکایین آدرنالین دار بر میزان فشار خون و نبض و خون ریزی طی عمل جراحی DCR بیماران تحت بی هوشی عمومی

سابقه و هدف: انسداد مجرای بینی اشکی موجب التهاب حاد یا مزمن کیسه اشکی (Dacryocystitis) و چرکی شدن آن و اشک ریزش دایمی می شود. روش رایج درمان آن، ایجاد ارتباط بین کیسه اشکی و حفره بینی می باشد که با عنوان عمل جراحی DCR انجام می شود. ممکن است برای تسهیل در عمل جراحی از داروهای منقبض کننده عروق استفاده شود. در این مطالعه تغییرات فشارخون و نبض ناشی از تزریق لیدوکائین آدرنالین دار در DCR بررسی شد.مواد و روشها: در یک مطالعه کارآزمایی بالینی بعد از اخذ رضایت، ۵۷ بیمار کلاسI وII مراجعه کننده به اتاق عمل بیمارستان بوعلی ساری به طور تصادفی به دو گروه آدرنالین (n=۲۳) و غیر آدرنالین (n=۳۴) تقسیم شدند. روش بی هوشی برای بیماران یکسان بود و در گروه آدرنالین به میزان ۱۵-۱۰ میلی لیتر لیدوکائین یک درصد آدرنالین دار با غلظت ۱.۲۰۰۰۰۰ قبل از شروع عمل جراحی در منطقه عمل بینی به صورت زیر جلدی تزریق شد و در گروه شاهد، آدرنالین تزریق نشد. فشار خون و نبض بیمار در مرحله قبل و دقایق مختلف ۱ و ۳ و ۵ و ۱۰ و ۱۵ و ۲۰ و ۳۰ ... بعد از تزریق به وسیله فشار سنج عقربه ای و با گوشی اندازه گیری شد و میزان خون ریزی طی عمل و وضعیت Spo۲ هم ارزیابی و ثبت گردید. نتایج با آزمون های آماری T Test در دو گروه مستقل از هم و تی زوج در دو گروه به صورت قبل و بعد، تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: بیش ترین افزایش فشارخون مربوط به دقیقه سوم بعد از تزریق در گروه آدرنالین بود. میزان کل خون ریزی قابل مشاهده طی عمل در گروه آزمایش ۳۸.۱۳ میلی لیتر و درگروه غیر آدرنالین ۴۹.۱۶ میلی لیتر بوده است (P=۰.۰۰۷). طول مدت عمل جراحی در گروه آدرنالین، کم تر از غیر آدرنالین بوده است.(P=۰.۰۳)استنتاج: استفاده از تزریق لیدوکایین که به میزان ۵ میکروگرم در میلی لیتر آدرنالین دارد، می تواند موجب کاهش میزان خونریزی و تسهیل در سیر عمل جراحی شود، اما موجب افزایش فشار خون سیستولیک و دیاستولیک و تعداد نبض می گردد و برای بیمارانی که تغییرات قلبی - عروقی مخاطره آمیز باشد، تزریق آن احتمالا به طور بالقوه در عمل DCR، تحت بیهوشی عمومی خطرناک است.