بیماری کاوازاکی در منطقه شرق مازندران ۱۳۸۱-۱۳۷۶

سابقه و هدف: بیماری کاوازاکی، عامل وازکولیت حاد کودکان، با علت ناشناخته می باشد و در حال حاضر سردسته علل بیماری های اکتسابی قلب کودکان ژاپنی و آمریکای شمالی است. مطالعه زیر جهت آشنایی با ویژگی های همه گیری شناسی، بالینی، درمانی و سرانجام بیماری در کودکان منطقه ساری بین سال های ۱۳۸۱-۱۳۷۷ طراحی و اجرا گردید.مواد و روش ها: این بررسی یک مطالعه توصیفی- مروری بر روی پرونده های بیماران مبتلا به کاوازاکی بستری شده در منطقه شرق مازندران می باشد. معیار انتخاب بیماران براساس ضوابط تشخیص بیماری کاوازاکی انجمن قلب آمریکا بوده است. ویژگی های فردی، بالینی، آزمایشگاهی، درمان و پاسخ به آن و سرانجام بیماری استخراج و مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: از ۲۹ مورد بیمار مبتلا به کاوازاکی بستری شده، ۲۵ بیمار دارای شرایط لازم برای انتخاب شدن بوده اند. متوسط میزان بروز سالیانه ۳/۷ درصد هزار، در کودکان کم تر از ۵ سال بوده است. میانگین سن ابتلا ۳۸±۲۲.۳ ماه و محدوده سنی ۵/۳ تا ۸۰ ماه بوده است. ۴۰ درصد موارد در پاییز عارض شده، نسبت موارد بیماری پسران به دختران ۲۷/۱ به۱ بوده، متوسط دوره زمانی شروع علایم تا تشخیص و درمان ۸.۲±۳.۱ روز و کم ترین یافته بالینی لازم برای تشخیص، لنف آدنوپاتی با ۷۳درصد بوده است. ۵ بیمار از ۲۵ بیمار، قبل از شروع درمان ضایعات قلبی- عروقی (یک بیمار میوکاردیت و پریکاردیت، ۴ بیمار اتساع عروق کرونر) داشتند، ۲۲ نفر از ۲۵ بیمار به یک دوز ایمونوگلوبولین وریدی(IVIG) و آسپیرین(ASA) با دوز بالا به طور همزمان پاسخ مناسب دادند. ۲ بیمار با دو دوز ویک بیمار با دوز سوم IVIG بهبودی یافتند. در پی گیری ۳ تا ۱۲ ماهه بیماران، همه آنان جز یک مورد از بیماری و عوارض قلبی- عروقی بهبودی کامل یافتند.استنتاج: در منطقه، بیماری کاوازاکی از بیماری های وازکولیتی نسبتا شایع بوده که میزان شیوع آن مشابه آمریکای شمالی ولی بیش تر از کشورهای اروپایی و کم تر از ژاپن می باشد. اگرچه ۵/۱ بیماران قبل از شروع درمان، گرفتار ضایعات قلبی- عروقی بوده اند، اغلب آنان به درمان IVIG، ASA پاسخ مناسب داده و طی ۳ تا ۱۲ ماه پی گیری بهبودی کامل یافتند.