تیپشناسی تطبیقی بزه دیدگی زنان افغانی و ایرانی ساکن مشهد

بزهدیدگی زنان، به منزله معضلی اجتماعی، امروزه بسیار شیوع دارد؛ حالآنکه در این بین زنانی هستند که علاوه بر آسیبپذیری بالقوه، به دلیل مهاجر بودن و در اقلیت بودن نیز بیشتر بزهدیده میشوند. هدف اصلی این پژوهش شناسایی انواع بزهدیدگی زنان مهاجر افغان و ایرانی در فضای شهری مشهد و بررسی عوامل اثرگذار بر بزهدیدگی آن هاست. این پژوهش به شیوه پیمایش صورت گرفته است و محققان برای بررسی تاثیر مهاجرت بر میزان بزهدیدگی زنان، جامعه آماری این پژوهش را زنان مهاجر افغان ساکن مشهد قرار داده اند و برای بررسی و مقایسه وضعیت زنان مهاجر با زنان ایرانی ساکن مشهد در شرایط یکسان، از ۱۱۲ زن ایرانی در مشهد نیز به منزله گروه کنترل استفاده کرده اند. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامه استفاده شده است. پرسشنامهها را زنان مهاجر افغان و زنان ایرانی مناطق ۲، ۳، ۴، ۵، ۹، ۱۱ مشهد تکمیل کرده اند. یافتههای حاصل از این پژوهش بیانگر آن است که میان ویژگیهای فردی، محیطی و اقتصادی و میزان بزهدیدگی زنان مورد پژوهش رابطه معناداری در سطح اطمینان ۹۵ درصد وجود دارد. شایان ذکر است که مشخص شد میان سن، تحصیلات و حجاب با میزان بزهدیدگی زنان در برخی از جرایم علیه اشخاص نظیر تعرض ها، تجاوز جنسی، ربایش، هجوم و ضربوشتم ارتباط معکوس وجود دارد، زیرا از میان افراد پژوهش شده، زنان جوان، کمحجاب، بیسواد یا ناآگاه موارد بیشتری از بزهدیدگی را در جرایم علیه اشخاص نسبت به دیگران اعلام کردند. همچنین، زنانی که به نوعی نابسامانی در خانواده داشتند، بزهدیدگی بیشتری را، چه درون خانواده و چه خارج از خانواده، تجربه کرده بودند. اشتغال زنان در مشاغل کاذب، در کارگاههای دور از شهر، در محیطهای ناشناخته و غیر رسمی و فاقد نظارت و حتی کار شبانه آن ها، خود فینفسه به منزله عاملی خطرزا بود و زنان را به ورطه قربانیشدن میکشاند. در نهایت امر نیز، مشخص شد که میان منطقه محل سکونت زنان با میزان بزهدیدگی آن ها در همه جرایم ارتباط وجود دارد.