پای پوش های زنان روستایی و عشایر ایران

پوشاک اقوام محلی، به ویژه زنان، از مولفه هایی نظیر طرح، رنگ و نقش برخوردار است. از کنار هم قرار گرفتن این عوامل، ترکیبات خاصی در پوشاک هر منطقه به وجود می آید. این پژوهش به مطالعه ی پای پوش های آن دسته از زنانی که در جوامع کوچک روستایی در بخش های مختلف ایران زندگی می کنند، پرداخته است. هدف اصلی این تحقیق یافتن شباهت میان این پای پوش ها و عوامل موثر در آن می باشد که در راستای معرفی پای افزار بومی زنان به صورت مجزا از یکدیگر، محقق شده است. روش پژوهش انجام شده از نوع اسنادی است. از نتایج حاصل از آن، می توان به وجود ارتباط تنگاتنگ میان پای پوش ها و شرایط زندگی زنان اشاره کرد. زیرا مشاهده می شود که در انجام فعالیت هایی نظیر؛ زراعت، دامداری و هم چنین ییلاق و قشلاق، به چگونگی ساختار پای افزارها توجه شده است و همواره نوعی را مورد استفاده قرار می دهند که آسایش آنان را به هنگام کار فراهم آورد. هم چنین شباهت چشم گیری میان کفش آن دسته از زنانی که در شرایط مکانی و اقلیمی نظیر هم زندگی می کنند، دیده می شود. از سویی با انجام چنین پژوهش هایی می توان به نکاتی ظریف و مرتبط با فرهنگ اقوام، در زمینه پوشاک پی برد.