چند گانگی اسم اعظم در حدیث
محل انتشار: فصلنامه علوم حدیث، دوره: 17، شماره: 66
سال انتشار: 1391
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 30
فایل این مقاله در 23 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_HDIS-17-66_007
تاریخ نمایه سازی: 3 آبان 1402
چکیده مقاله:
واژه «اسم» و مشتقات آن از واژههای بسیار پرکاربرد در علوم اسلامی (اعم از علوم نقلی و عقلی) است. این مقاله با روش کتابخانهای در گردآوری مطالب و شیوه اسنادی در نقل دیدگاهها و روش تحلیل محتوا در تحلیل دادهها این مساله را بررسی کرده است که از روایات فریقین (شیعه و اهل تسنن) که در آنها اسمای لفظی گوناگون به عنوان اسم اعظم ذکر شده است، وحدت اسم اعظم لفظی مستفاد است و یا تعدد آن؟ و به این نتیجه دست یافته است که اسمای الهی که در احادیث به عنوان اسم اعظم خدا به شمار آمده است، همه در یک ردیف نیستند، بلکه اسم اعظمهای موجود در احادیث خود دارای مراتب متعدد هستند و در نتیجه، اسمهای اعظم لفظی معبر از آنها نیز چند گانه است و در این میان، اسمی که از میان اسمهای اعظم از عالی ترین مرحله برخورداراست، «اسم اعظم اعظم» است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
کاووس روحی برندق
استادیار گروه علوم قرآن و حدیث دانشگاه تربیت مدرس