مفهوم و آیین دادرسی دعوا و رای غیرقابل تجزیه و تفکیک
محل انتشار: مجله حقوق خصوصی، دوره: 15، شماره: 2
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 70
فایل این مقاله در 21 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JOLT-15-2_002
تاریخ نمایه سازی: 3 آبان 1402
چکیده مقاله:
آیین دادرسی به دعوا و رای غیرقابل تجزیه و تفکیک در نظام حقوقی ایران با ابهام و اجمال جدی مواجه است. حتی یک تعریف ساده از قابلیت یا عدم قابلیت «تجزیه» و «تفکیک» در قانون دیده نمیشود تا بتوان مفهوم و مصداق «دعوای قابل تجزیه» و «رای قابل تجزیه و تفکیک» را یافت. این موضوع دامنگیر رویه قضایی نیز شده است. هرگاه مسئله جدا کردن بخشی از خواسته و صدور رای در زمینه آن قسمت از خواسته که مقتضی صدور رای است باشد، موضوع ناظر به «قابلیت تجزیه دعوا» است و هرگاه مسئله سرایت رای به اشخاصی در میان باشد که در دادرسی ناشی از اعمال یک طریقه شکایت «شرکت نکردهاند» یا «شرکت داده نشدهاند»، موضوع به «رای قابل یا غیرقابل تجزیه و تفکیک» مربوط است. نگاه حقوق فرانسه به رای غیرقابل تجزیه و تفکیک نفی نمایندگی میان آنان و لزوم طرف قرار گرفتن همه این اشخاص هنگام اعمال یک طریقه شکایت است. در حقوق ایران، نظریه تسری مفاد رای پذیرفته شده، که تا حدی به نظریه نمایندگی نزدیک است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
حسن محسنی
دانشیار گروه حقوق خصوصی و اسلامی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران، تهران، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :