کارایی جذب نیتروژن در زعفران (Crocus sativus L.) تحت تاثیر سطوح آبیاری و کشت پر تراکم بنه

به منظور مطالعه اثر سطوح آبیاری و کشت پر تراکم بر کارایی جذب و مصرف نیتروژن در زعفران، آزمایشی در دو سال زراعی ۹۲-۱۳۹۱ و ۹۳-۱۳۹۲ به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد اجرا شد. در این مطالعه، مقادیر آبیاری (۵۰، ۷۵ و ۱۰۰ درصد نیاز آبی زعفران) به عنوان عامل اصلی و سطوح کشت پر تراکم (شامل ۵۰، ۱۰۰، ۲۰۰ و ۳۰۰ بنه در متر مربع) عامل فرعی در آزمایش بودند. بر اساس نتایج آزمایش، کمترین میزان جذب نیتروژن در اندام هوایی و بنه زعفران (به ترتیب ۰۲/۶ و ۶۲/۵ گرم در متر مربع) در شرایط اجرای کاشت ۵۰ بنه در متر مربع + ۵۰ درصد آبیاری مشاهده شد. با افزایش تراکم کاشت در هر دو سال، کارایی جذب، کارایی مصرف و شاخص برداشت نیتروژن در زعفران به طور معنی داری رو به افزایش گذاشت. همچنین در سال دوم، کارایی جذب، کارایی مصرف و شاخص برداشت نیتروژن در زعفران بیش از سال اول بود. به نظر می رسد که تراکم بالای کاشت زعفران که الگوی کشت پر تراکم نامیده می شود، بتواند به عنوان راهی برای افزایش کارایی مصرف نیتروژن در زعفران مورد توجه باشد.