نقد تطبیقی نظریه تجسم عمل در مثنوی معنوی و گلشن راز
محل انتشار: فصلنامه زبان و ادبیات فارسی، دوره: 17، شماره: 27
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 51
فایل این مقاله در 17 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_PERSI-17-27_006
تاریخ نمایه سازی: 3 آبان 1402
چکیده مقاله:
سرنوشت هراس انگیز انسان پس از ترک عالم ظواهر متلون و چگونگی پاداش یا کیفر او در قبال اعمالش، یکی از اسرار سر به مهری است که در طول تاریخ، همواره ذهن بشر را به خود مشغول کرده است. پیش از اسلام، به واسطه برداشتهای متفاوت از این امر، سرنوشتی نامعلوم که اکثرا بر پایه تناسخ استوار بود، پیش روی پیروان ادیان گوناگون ترسیم می شد. اما ظهور دین اسلام خط بطلانی بر تمام برداشت های نادرست و خرافه آمیز بود. اسلام، از یک سو باور تناسخ را کاملا مردود دانسته، از سوی دیگر، فلسفه مرگ و سرنوشت انسان پس از مرگ را با عملکرد او در این جهان گره می زند.بازتاب این طرز نگرش را در قالب بحث «تجسم اعمال»، در شاخه های متعدد علوم اسلامی از تفسیر و کلام گرفته تا فلسفه و عرفان؛ می توان مشاهده کرد که برخی از فلاسفه اسلامی آن را رد کرده اند و برخی دیگر نیز- بویژه در قرون اخیر-، به طرق گوناگون و با استمداد از مباحث فلسفی و کلامی و البته با ذکر آیات و احادیث متعدد و تفاسیر مربوط، آن را به اثبات رسانده اند.این مقاله، با طرح نظریه «تجسم عمل» و تبیین آن با اصل فیزیکی «بقای آثار اعمال انسان» ، بازتاب آن را در مثنوی مولانا و گلشن راز شیخ محمود شبستری ؛ مورد بررسی قرار داده است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
حسین اسماعیل لو
استادیار گروه آموزشی ادبیات فارسی عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی ، نقده ، ایران