ارزیابی توسعه ی شهری اصفهان و نقش آن در روند تغییرات پوشش گیاهی محیط شهری

در مناطق شهری رشد و توسعه فضای شهری باعث تغییر کاربری اراضی کشاورزی به مسکونی، تجاری و صنعتی شده است. این تغییرات دارای پیامدهای ناخوشایندی بر روی زندگی شهری همچون افزایش آلودگی هوا، کاهش پوشش گیاهی و افزایش دمای محیط می‎باشند. در این تحقیق ارزیابی ۴ شاخص پوشش گیاهی و استخراج کاربری اراضی محدوده شهر اصفهان در سال‎های ۲۰۰۲ و ۲۰۱۵ پرداخته است. تحقیق حاضر از داده های ماهواره لندست ۷ سنجنده +ETM در سال ۲۰۰۲ و داده های سنجنده OLI ماهواره لندست ۸ در سال ۲۰۱۵ استفاده شده است. در این تحقیق پس از انجام تصحیحات هندسی، اتمسفری و رادیومتریک با روش‎های مختلف پردازش داده‎ها به منظور آشکارسازی پوشش گیاهی و تغییرات آن، آنالیز گردید. بهترین روش، برای هر یک از زمان‎های مورد بررسی، بر اساس تحلیل همبستگی بین تعدادی از شاخص‎های سنجش از دور، بارزسای پوشش گیاهی و داده‎های برداشت شده از طریق GPS انتخاب شد. نتایج بدست آمده کارایی شاخص NDVI برای داده‎های سال ۲۰۰۲ و ۲۰۱۵ تایید کرد. نتایج بدست آمده شاخص­های NDVI، SAVI، ARVI و NDGI به ترتیب با مقادیر ۶۰/۸۰، ۱۰/۷۸، ۵۰/۷۶ و ۲۳/۷۶ بالاترین صحت کلی را در سال ۲۰۰۲ داشته­اند. همچنین نتایج شاخص‎های مختلف در سال ۲۰۱۵ به ترتیب NDVI، SAVI، NDGI و  ARVI مقادیر ۷۰/۸۴، ۸۰/۸۱، ۱۵/۷۸ و ۷۵/۷۷ بالاترین صحت کلی را داشته­اند. شاخص NDVI به دلیل دارا بودن MAE و MBE پایین‎تر (۰۲/۱=MBE و ۱۱/۸=MAE) در سال ۲۰۰۲ و (۹۱/۰=MBE و ۱۸/۶=MAE) در سال ۲۰۱۵  با کمترین خطا و انحراف معیار نسبی همراه است. نتایج تغییرات درصد تاج پوشش گیاهی نشان داد که کلاس‎های با درصد تاج پوشش بین ۲۰-۱۰ درصد سطح بیشتری را در سال ۲۰۰۲ نسبت به سال ۲۰۱۵ به خود اختصاص داده‎اند در مقابل، از مساحت کلاس‎های با درصد تاج پوشش زیاد یعنی بالاتر از ۴۰ % در خلال این مدت افزایش پیدا کرده است و از مجموع ۹۵/۵ درصد در سال ۲۰۰۲ به ۶۷/۷ درصد در سال ۲۰۱۵ رسیده است. ارزیابی نتایج به دست آمده نشان داد دقت بالاترCCA۲  و PCA۲  مربوط به سال ۲۰۱۵ نسبت بهCCA۱  و PCA۱ که مربوط به سال ۲۰۰۲ می‎باشد بالاتر است. تصاویر ماهواره‎ای محدوده مورد مطالعه از طریق روش نظارت شده حداکثر احتمال طبقه‎بندی شد نتایج کاهش ۳۳ درصدی مساحت طبقه پوشش سبز را به طبقه شهری نشان می‎دهد.