تاثیر سرمایه فکری بر قابلیت یادگیری سازمانی و دانش آفرینی در سازمان آب و برق خوزستان

شناخت سرمایه های فکری و راه هایی که بوسیله آن بتوان قابلیت یادگیری سازمانی و دانش آفرینی را در میان کارکنان افزایش داد به عنوان یک اهرم ضروری برای حفظ و حمایت از موقعیت سازمان ها به شمار می آید. با این حال، هنوز ارزیابی دقیقی از سرمایه های فکری وجود ندارد. بنابراین، پژوهش حاضر در صدد بررسی تاثیر سرمایه های فکری بر قابلیت یادگیری سازمانی و دانش آفرینی است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه کارکنان سازمان آب و برق خوزستان تشکیل می دهد؛ تعداد ۳۲۰ نفر از کارمندان با استفاده از جدول مورگان و روش نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان نمونه در این پژوهش انتخاب شدند که از این تعداد ۳۰۱ پرسشنامه تکمیل و مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت . روش پژوهش حاضر بر اساس هدف کاربردی و بر حسب نحوه گردآوری داده ها از نوع تحقیقات توصیفی به شمار می آید؛ از حیث ارتباط بین متغیرهای تحقیق نیز از نوع تحقیقات علی و به طور مشخص مبتنی بر مدل معادلات ساختاری است. به منظور سنجش متغیرهای تحقیق از پرسشنامه و روش های تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نرم افزارهای SPSS.۱۸ و LISREL.۸/۵ بهره گرفته شده است. نتایج تجزیه و تحلیل پرسشنامه نشان داد تاثیر سرمایه فکری و ابعاد آن (سرمایه انسانی، سرمایه ساختاری و سرمایه رابطه ای) بر قابلیت یادگیری سازمانی و دانش آفرینی مثبت و معنادار است، همچنین قابلیت یادگیری سازمانی بر دانش آفرینی اثر مثبت و معناداری دارد.