نگاه تعاملی به ویژگی های نوایی اصوات و گفتمان نماها

چکیده: در این مقاله براساس آموزه های تحلیل مکالمه و جامعه شناسی زبان تعاملی به ویژگی های نوایی اصوات و گفتمان نماها در مکالمات فارسی پرداخته می شود. معنای تعاملی از لحن صدا تاثیر می پذیرد. بنابراین مطالعه ویژگی های نوایی عناصر زبانی و از آن جمله گفتمان نماها و اصوات در جهت تفسیر کاربردشناختی مکالمه ضروری است. برای این منظور داده هایی از درام اجتماعی «کوچه بی نام» گردآوری شده اند تا داده ها بیشترین نزدیکی را به گفتار روزمره داشته باشند. سپس دیالوگ ها با به کارگیری الفبای آوایی آمریکای شمالی آوانویسی و با در نظر گرفتن نمادهای جفرسونی تحلیل شده اند. به طور کلی براساس داده های تحقیق مشخص شد، در مورد اصوات شاهد دیرش، سرعت کم و زیروبمی بالا با هدف تاکید بر کارکردهای مختلف این ابزار زبانی هستیم. در رابطه با گفتمان نماها نیز شاهد سرعت در تولید، عدم تاکید بر خود گفتمان نما و شدت کم هستیم که خود گویای حذف نقش معنایی آنها و تغییر در راستای دستوری شدگی و همچنین کارکرد کاربردشناختی است.