شاخصه های ارتباط کلامی در تمثیلات مثنوی
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 46
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_PLLJ-9-31_004
تاریخ نمایه سازی: 3 آبان 1402
چکیده مقاله:
بررسی آثار ارزشمند حوزه ادبیات فارسی توسط دانشمندان علوم مختلف و نگارش کتبی در رابطه با ادب و سیاست، روان شناسی، فلسفه، نجوم و ... نشان دهنده این نکته مهم است که ادبیات فقط به حوزه احساس و ذوق تعلق ندارد؛ بلکه میدانگاه وسیعی از تجربههای حسی مبتنی بر واقعیات عینی است. از سوی دیگردر میان شاعران و سخن پردازان فارسی بهندرت می توان همانندی برای مولانا جلالالدین یافت، که به نقش بی بدیل و تاثیرگذار تمثیل در انتقال مفاهیم پی برده و بتواند از آن با ماهرانه ترین شکل بهره جوید. او سنگ بنای مثنوی را بر پایه قصه گذاشت و سعی کرد با مهارتی بی نظیر که در خلق تمثیل داشت، پیچیده ترین معانی علمی، عرفانی، اخلاقی و اجتماعی را به مخاطبانش بیاموزد. یکی از آموزه های قابل تامل در تمثیلات مثنوی، مهارت برقراری ارتباط کلامی است که در حوزه علم روانشناسی قرار دارد. پژوهشگران جستار حاضر سعی کردهاند این مهارت مهم انسانی را، از نگاه مولانا بررسی کنند و با نظرات روانشناسان جدید تطبیق دهند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مهدی عبدالله زاده
دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد طبس، دانشگاه آزاد اسلامی، طبس، ایران
شیرین صمصامی
عضو هیات علمی، گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد طبس، دانشگاه آزاد اسلامی، طبس، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :