«آتش» در شعر عطار با محوریت «تمثیل»
سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 66
فایل این مقاله در 18 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_PLLJ-7-26_001
تاریخ نمایه سازی: 3 آبان 1402
چکیده مقاله:
تمثیل در ادبیات عرفانی نقش بسزایی دارد. تمثیلهای عرفانی، تنها در گروهی از واژهها یا ترکیبات ظاهر نمی شوند بلکه گاهی تمثیل در یک واژه به کار میرود از قبیل آب، آتش، باد، خاک، دریا، کوه و غیره. در این حالت پیوند تمثیل و نماد، ناگسستنی است. استعارهها کارکرد تمثیلی مییابند. کنایات، مجازها و تشبیهات نیز از این آمیختگی، بیرون نیستند. ادبیات عرفانی به دلیل سر و کار داشتن با عموم مردم و به خاطر بافت غیر تخصصی و بیتکلف خود، به دلیل استفاده از زبانی ساده و همه کس فهم و به خاطر ساده کردن حقیقتهای سخت و دشوار فهم، اغلب از «تمثیل» که سنت رایج در فرهنگ و زبان مردم است، برای مجاب کردن مخاطب استفاده میکند. بررسی کارکرد تمثیلی «آتش»، به روش کتابخانهای – اسنادی با رویکرد تحلیلی، و گاهی توصیفی، بر عهده این مقاله است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
اسماعیل عبدی مکوند
عضو هیات علمی سما، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اهواز- ایران