نسخه خطی مثنوی یوسف و زلیخا اثر غنایی از شعله گلپایگانی

امروزه ارزش و اهمیت نسخ خطی بر اهل دانش روشن است. این آثار ارزشمند پل­ ارتباطی میان زبان و فرهنگ دیروز با امروز هستند و تجربه­های گران­سنگ گذشته را به    نسل­های پسین انتقال می­دهند. به همین دلیل تصحیح و احیای این نسخه­ها از ارزش و اهمیت خاصی برخوردار است. یکی از آثاری که در این جستار آن را معرفی خواهیم کرد، نسخه خطی منظومی است عاشقانه، با نام «یوسف و زلیخا» از ملا مهدی گلپایگانی متخلص به شعله که در نیمه ­دوم قرن دوازدهم می­زیسته است. شعله شاعری مثنوی­سرا­ بوده که در اشعارش به ­نظامی­ توجه خاصی داشته و به تاثیرپذیری از او­­ خمسه­ای سروده است. یکی از مثنوی­های پنجگانه او همین یوسف و زلیخا اوست که تعداد ابیات آن به ۴۷۰۰ بیت بالغ می­شود.از این مثنوی کلا شش نسخه باقی مانده است. شعله در این اثر غنایی قبل از پرداختن به اصل داستان، ضمن اشعاری عرفانی و مذهبی در موضوعاتی همچون توحید، آفرینش جهان، خلقت آدمی، نعت پیامبر اکرم(ص) و ستایش امامان شیعه سخن گفته است. تلاش نگارنده بر آن است که با معرفی شعله، نقاب از چهره این شاعر گمنام بردارد.