طنز تعلیمی بایزید و فضای کارناوال

سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 54

فایل این مقاله در 18 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_PLLJ-5-15_008

تاریخ نمایه سازی: 3 آبان 1402

چکیده مقاله:

نگرشی کوتاه به متون تعلیمی بیان می کند که حکایت های عرفانی  بایزید مانند فضای کارناوال پر از تصاویری است که بیانگر براندازی و محو مرزبندی هاست. از ویژگی های کارناوالی، برهم زدن ارزش ها و هنجارهای پذیرفته شده از سوی نهادهای برتری جو است. بدیهی است این هنجارشکنی، شامل نهادهای دینی، فرهنگی، اجتماعی می شود. نگارندگان برآنند تا با استفاده از این نظریه، چند حکایت بایزید را بررسی کنند و روش حکایت پردازی او را که برمبناهای کارناوالی و مبتنی بر میزان مرزبندی میان «خود» و« دیگری» است، بازخوانی نمایند. در این روش، میزان مرزبندی، به کم ترین حد می رسد. بایزید با استفاده از ظرافت های زبانی، تک صدایی حاصل از هنجارهای پذیرفته شده را ریشخند می کند و با تداخل صداها و استفاده از تمام توان واژه ها، هرگونه تک روی را به سخره می گیرد که نتیجه آن محو تمایز ایدئولوژی ها و آفرینش طنز عرفانی است.

نویسندگان

محمد استوار نامقی

دانشگاه فرهنگیان نیشابور ایران دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فردوسی

اسماعیل عبدی مکوند

دانشگاه آزاد اسلامی: واحد اهواز- ایران

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
  • استعلامی، محمد. (۱۳۶۲). بایزید و جنید. برگزیده از: تذکره الاولیا. ...
  • احمدی، بابک. (۱۳۸۶). ساختار و تاویل متن. چاپ ۹. تهران: ...
  • اصلانی، محمدرضا. (۱۳۸۵). فرهنگ واژگان و اصطلاحات طنز. چاپ۱.تهران: کاروان ...
  • باختین، میخاییل. (۱۳۸۷). تخییل مکالمه­ای. ترجمه رویا پورآذر. چاپ۱. تهران: ...
  • تودوروف، تزوتان.(۱۳۷۷). منطق گفتگویی میخاییل باختین. ترجمه داریوش کریمی. تهران: ...
  • حسینی کازرونی، سیداحمد.(۱۳۹۰). طنز گونه­های ادب فارسی و انواع آن. ...
  • حلبی، علی اصغر.(۱۳۶۴). مقدمه­ای بر طنز وشوخ طبعی در ایران. ...
  • دهخدا،علی اکبر. لغتنامه دهخدا ...
  • سهلگی، محمدبن علی.(۱۳۸۳). دفتر روشنایی، ترجمه شفیعی کدکنی.چاپ ۱.تهران: انتشارات ...
  • شریفی، شهلا؛ سریرا کرامتی یزدی.(۱۳۸۹). «معرفی نظریه انگارهی معنایی طنز ...
  • شفیعی­کدکنی، محمدرضا. (۱۳۷۲). مفلس کیمیافروش. تهران: سخن ...
  • . (۱۳۸۳). نوشته بر لب دریا. تهران: سخن ...
  • . (۱۳۷۲). تازیانه­های سلوک. تهران: آگاه ...
  • صدر، رویا.(۱۳۸۰). بیست سال با طنز. تهران: هرمس ...
  • عسگری خانقاه، اصغر و علیرضا حسن­زاده.(۱۳۸۱). فوتبال و فردیت فرهنگ­ها، ...
  • عطار نیشابوری، فریدالدین.(۱۳۷۰). تذکره الاولیاء. تصحیح محمد استعلامی. چاپ۶. تهران: ...
  • فولادی، علیرضا.(۱۳۸۶). طنز در زبان عرفان. قم: فراگفت ...
  • کاسب،عزیزالله.(۱۳۶۶). چشم انداز تاریخی هجو. ناشر: مولف ...
  • محمدی، کاظم.(۱۳۸۹). بایزید بسطامی. ناشر: طرح نو ...
  • محمدی کله سر، علیرضا؛ محمد علی خزانه دارلو.(۱۳۹۰). «درآمدی بر ...
  • مشرف، مریم.(۱۳۸۲). نشانه شناسی تفسیرعرفانی. تهران: ثالث ...
  • _______. (۱۳۸۵).«هنجارگریزی­های اجتماعی در زبان صوفیه» دانشکده ادبیات دانشگاه تهران. ...
  • میرصادقی، میمنت.(۱۳۷۳). واژه­نامه هنر شاعری، تهران: مهناز ...
  • نویا، پل.(۱۳۷۷). تفسیر قرآنی و زبان عرفانی. ترجمه اسماعیل سعادت. ...
  • نمایش کامل مراجع