بررسی روشهای انتخاب ژنومی

سالهای اخیر با توجه به دسترسی وسیع به داده های چندشکلی مولکولی، شناسایی الگوهای درون ژنومی اهمیت یافتهاست. مطالعه ژنهای موثر بر صفات به دو صورت قابل بررسی هستند یکی از طریق مطالعه فنوتیپ که به ژنوتیپ وژن مربوطه منتهی میشود و دوم روشی که از ژنوم به فنوتیپ می رسد. در مطالعات پیوستگی و انتخاب ژنومی تعیینمیزان و گستره عدم تعادل پیوستگی (LD) در تشخیص تعداد نشانگر موردنیاز و اندازه نمونه، اهمیت بسزایی دارد.انتخاب، یکی از نیروهای اصلی است که در طول زمان منجر به ایجاد نشانه هایی در نواحی خاصی در سطح ژنگان (ژنوم)می شود. انتخاب برای افزایش فراوانی موتاسیون های جدیدی که فقط در برخی از زیرجمعیت ها سودمند هستند باعث باقیگذاشتن نشانه هایی در سطح ژنوم می شود. در نتیجه این پدیده، الگوی تنوع ژنتیکی و عدم تعادل لینکاژی در اطرافجایگاه مورد انتخاب تغییر خواهد کرد و هرچه به آلل مورد انتخاب نزدیکتر شود، تنوع ژنتیکی در اطراف آن کاهش و عدمتعادل لینکاژی افزایش می یابد. درنهایت ممکن است هاپلوتایپ خاص که حاوی چندین ژن است تنها هاپلوتایپ یا مهم-ترین هاپلوتایپ موجود در جمعیت باشد. معمولا این مناطق با ژن ها و QTL های مرتبط با صفات مهم اقتصادی در ارتباط هستند.