ساده زیستی از منظر قرآن با تاکید بر حوزه دینی و مذهبی

این مقاله با عنوان ساده زیستی و مظاهر آن در قرآن و حدیث با استفاده از منابع کتابخانه ای و به روش تحلیل محتوای کیفی به نگارش درآمده است. هدف از انجام این تحقیق بررسی ابعاد ساده زیستی و مظاهر آن در قرآن می باشد. ساده زیستی یکی از فضایل ارزشمند اخلاقی است که مانع حرص ورزی و زیاده خواهی است و یکی از اصول ارزشی اخلاق اقتصادی در اسلام به حساب می آید و یکی از موضوعاتی است که در زندگی فردی و اجتماعی و مادی و معنوی انسان تاثیر بسزایی دارد. ساده زیستی و مظاهر آن از دیدگاه قرآن نشان داد که بدون شک ساده زیستی یکی از فضائل اخلاقی است که دارای آثار مادی و معنوی فراوانی بوده و ثمرات و میوه های شیرینی برای صاحب آن به بار می آورد هم چون عزت و سربلندی. ساده زیستی تحصیل شخصیت، عزت سربلندی است زیرا همان طوری که طمع و چشم داشت با دیگران انسان را ذلیل و اسیر کرده و باعث می گردد که مردم با چشم حقارت به طمع کار می نگرند فردی که دارای ساده زیستی طبع و عزت نفس است درنظر همگان عزیز و سربلند و با همت جلوه می کند. فقر و احتیاج، چیزی است که همه از آن نفرت دارند، چنان که غنی بودن و بی نیازی مورد علاقه همه است. ساده زیستی و مظاهر آن از دیدگاه حدیث نشان داد که بهترین الگوی ساده زیستی در قرآن و تعالیم دین مبین اسلام پیامبر (ص)، ائمه معصومین (ع) و سایر اولیای الهی هستند که با بررسی دیدگاه ها و سیره عملی ایشان می توان الگو های عملی مناسبی را برای مردم ارائه کرد. پیشوایان دین، ساده زیستی و ساده زیستی را ارزشی والا می دانستند و افراد ساده زیست را می ستودند. اهمیت زهد و ساده زیستی برای خاطر آن است که انسان زاهد بهتر می تواند زندگی اش را خدا محور کند و در مسیر قرب الهی باشد و حب دنیا بزرگترین مانع این راه و عامل اصلی غفلت انسان از خداوند است.