یک روش کاربردی از مدیریت مالی در خزانه داری

به طور سنتی، تابع خزانه شرکتی در یک بانک (اغلب به سادگی به عنوان "خزانه" نامیده می شود) مسئول مدیریت ریسک نرخ بهره، عدم انطباق بلوغ و استراتژی سرمایه گذاری و بودجه برای بانک است. اخیرا بحران مالی جهانی GFC) ) نشان دهنده نقص در مدل عملیاتی خزانه و قابلیت های عملکردی برای سرمایه گذاری، تامین مالی، نقدینگی، اهرم و سرمایه گذاری در یک سناریوی بحران است. علاوه بر این، مدیریت ریسک و ممیزی داخلی عمدتا بر ریسک های ۱ ستون متمرکز شده و نظارت محدود بر ریسک خزانه (ریسک بازار در کتابخانه بانکی، ریسک اعتباری طرف قرارداد و ریسک نقدینگی و نقدینگی) را فراهم می کند. در خلال GFC، خزانه ی شرکت های بزرگ با یک بازار چالش انگیز و محیط نظارتی مواجه شده اند که با نرخ های پایین بهره و فشرده سازی حاشیه ، اختلاف بین میزان وام و افزایش نرخ رشد سپرده ، کاهش دسترسی به اعتبار روزانه از بانک های نگهداری و پاکسازی، افزایش در دارایی نقدی و با کیفیت بالا HQLA))، افزایش الزامات وثیقه برای مشتقات و تامین مالی اوراق بهادار، محدودیت های وابسته به سرمایه گذاری کوتاه مدت (STWF) و استانداردهای حسابرسی شدید روبرو شده اند. مدل های مالی خزانه داری متمرکز با افزایش موانع در زمینه تحرک سرمایه، بودجه، وثیقه در بین اشخاص حقوقی و حوزه های قضایی مواجه می شوند. در پاسخ، اندازه خزانه شرکت های بزرگ در بانک های جهانی به طور چشمگیری افزایش یافته است، و بانک ها سرمایه گذاری های قابل توجهی در داده های خزانه داری شرکت ها و زیرساخت های فناوری اطلاعات دارند. برای اطمینان از اینکه خزانه شرکت های دولتی یک هدف موثر و کارآمد است و سرمایه گذاری ها به سمت دیدگاه استراتژیک به خوبی تعریف شده و یکپارچه هدایت می شوند، بانک های جهانی مجددا باید مدل عملیاتی خزانه داری را بازنویسی کنند. در این مقاله، چالش های اصلی خزانه داری شرکت ها و ملاحظات کلیدی در طراحی مجدد مدل عملیاتی خزانه داری "بهترین نوع از نظر طبقه بندی" مورد بررسی قرار می گیرد.