نقش روان شناسی مثبت نگر بر اضطراب امتحان، خودکارآمدی و تاب آوری دانش آموزان دختر مقطع دوم متوسطه شهر بندرعباس

هدف تحقیق حاضر بررسی نقش روان شناسی مثبت نگر بر اضطراب امتحان، خودکارآمدی و تاب آوری دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم مدرسه نمونه دولتی رشد شهر بندرعباس در سال تحصیلی ۰۱-۱۴۰۰ بود. تحقیق حاضر به لحاظ ساختار نیمه آزمایشی (پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل) بود. جامعه آماری کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم مدرسه نمونه دولتی رشد به تعداد ۳۰ نفر بود که ۱۵ نفر به عنوان گروه کنترل و ۱۵ نفر به عنوان گروه آزمایش به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار تحقیق، پرسشنامه تاب آوری (محمدی، ۱۳۸۴) دارای روایی ۸۱/۰ و پایایی ۸۷/۰، پرسشنامه اضطراب امتحان ابوالقاسمی و همکاران (۱۳۷۵) دارای روایی ۷۷/۰ و پایایی ۹۴/۰ و مقیاس خودکارآمدی شرر (۱۹۸۲) دارای روایی ۸۴/۰ و پایایی ۸۶/۰ بود و از پروتکل اجرای روانشناسی مثبت نگر شامل ۹ جلسه ۹۰ دقیقه ای به صورت هر هفته دو جلسه استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس در نرم افزار SPSS استفاده شد. نتایج نشان داد که ۵۱/۰ درصد تفاوت دو گروه را نمرات تاب آوری و خودکارآمدی تبیین می کند. بنابراین روان شناسی مثبت نگر بر تاب آوری و خودکارآمدی تاثیر معناداری دارد اما بر اضطراب امتحان تاثیر معناداری ندارد و می توان از آموزش روانشناسی مثبت نگر در محیط های تحصیلی استفاده کرد.