بررسی اثرات یاددهی مهارت های ارتباط گیری به اولیا دانش آموزان دارای اختلال طیف اوتیسم در مقطع ابتدایی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثرات آموزش مهارت های ارتباط گیری موثر به اولیا دانش آموزان اوتیسم در مقطع ابتدایی انجام شد. ما در این پژوهش از روش شبه تجربی و با طرح پیش آزمون – پس آزمون به همراه یک گروه کنترل استفاده کردیم. از میان اولیا کودکان ۷ تا ۱۳ ساله مبتلا به اوتیسم از مرکز اوتیسم اصفهان در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲، ۴۸ نفر را انتخاب کردیم. بعد از انجام پیش آزمون با استفاده از پرسشنامه جو عاطفی خانواده (هیلبرن، ۱۹۶۴)، گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه آموزش مهارت های ارتباط موثر تحت آموزش قرار گرفت. سپس پس آزمون با استفاده از همان پرسشنامه برای هر دو گروه صورت گرفت و داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که آموزش مهارت های برقراری ارتباط موثر منجر به بهبود جو عاطفی خانواده (p < ۰.۰۰۱) در دانش آموزان مبتلا به اوتیسم شده است. بنابراین، می توان نتیجه گیری کرد که آموزش مهارت های ارتباط موثر برنامه آموزشی کارآمدی برای کمک به خانواده های کودکان مبتلا به اوتیسم است.